Sint-Pieterskerk

Opgericht in de 12e eeuw. Na verwoest te zijn in de Tweede Wereldoorlog, werd de kerk tussen 1954 en 1959 herbouwd.

Volgens de middeleeuwse traditie wordt hertog Heinrich de Leeuw beschouwd als de stichter van de St. Petrikerk. Om de vroegere hoofdapostelen van het kathedraalklooster St. Petrus en St. Paulus te compenseren voor hun verplaatsing door St. Blaise als patroonheilige, stichtte hij de parochiekerk van St. Petri en de niet meer bestaande St. Paul's kapel aan de Martinikerk. Er is niets bekend over de eerste bouw van deze een van de vier parochiekerken in de oude stad, die in 1256 het slachtoffer werd van een stadsbrand. Vanaf 1260 werd een nieuwe basiliek gebouwd, waarvan alleen de 71 m hoge westelijke toren bewaard is gebleven. Na een stadsbrand in 1290 werd het derde gebouw gebouwd, dat de driebeukige gotische hallenkerk uit de 14e eeuw omvatte, die vandaag nog grotendeels bewaard is gebleven. Rond 1400 werd aan de zuidkant van het koor de Anne en Livinuskapel toegevoegd. De hoge, voorheen met lood bedekte torenspits is door de eeuwen heen meermaals beschadigd door storm en bliksem. Na 1811 verving een barokke kap het gotische blad. Na de oorlogsschade in 1944 werd van 1969 tot 1971 een met koper beklede spitse toren gebouwd met een haan ontworpen door Bodo Kampmann. Het interieur van de kerk wordt gedomineerd door de zware achthoekige pilaren.