Pfarrkirche St. Nikolaus

Sinterklaas, bisschop van Myra, aan wie de kerk in Hall/Tirol is gewijd, is – samen met Sint Maarten – waarschijnlijk een van de populairste heiligen van allemaal. Vrijwel elk kind in Duitsland en Oostenrijk – en ver daarbuiten – is waarschijnlijk bekend met zijn herdenkingsdag, 6 december.
Aan de vooravond van deze dag zetten de kinderen hun schoenen of laarzen - die uiteraard met grote zorg werden schoongemaakt - voor de deur zodat Sinterklaas ze die avond kon vullen met cadeautjes. In meer landbouwgebieden was het bovendien gebruikelijk dat de kinderen ook een kleine donatie gaven in de vorm van voedsel voor de ezel, het rijdier van Sinterklaas (volgens een andere traditie was dit een grijs paard).

Voor het eerst genoemd in 1281. Gebouwd als een gotische kerk, kreeg het in 1352 drie zijbeuken. 1670 De toren stort in door een van de sterkste aardbevingen in Oostenrijk. 1676 Reconstructie van de toren in barokstijl. Daarna werd het hele interieur van de kerk opnieuw ontworpen in barokstijl. Hoogaltaar 1657, wand- en plafondschildering 1752, orgel 1689

De parochiekerk Hall - St. Nikolaus is met zijn rijke inrichting en zijn talrijke kunstwerken uit verschillende tijdperken en eeuwen een cultureel bezit van de eerste rang en een belangrijke kerk in de deelstaat Tirol. Het interieur wordt over een periode van vier jaar (2014-2017) grondig gerenoveerd: restauratie van de fresco’s van Josef Adam Mölck, schoonmaak en restauratie van de schilderijen en altaren, de beelden en gildepalen, vernieuwing van de elektrische installaties, ontvochtiging van de muren ... De parochiekerk, die getuigt van de burgertrots van de voormalige zoutziederij, moet behouden blijven voor toekomstige generaties.

De parochiekerk is echter niet alleen een historische kerkruimte die behouden moet blijven, maar vooral een ontmoetingsplaats voor erediensten. Ook een reorganisatie van de liturgische locaties was vanaf het begin gepland: het altaar, de ambo en de pastorie van de priester moesten qua ontwerp met elkaar overeenkomen en dichter bij de verzamelde gemeente komen.

Door de herpositionering van de liturgische plaatsen met een vooruitgeschoven altaareiland wordt het altaar verplaatst als de "tafel van de Heer" en als middelpunt in het midden van het schip. De ambo aan de rechterzijde (vanuit de mensen gezien) krijgt als ‘tafel van het woord’ passend gewicht en doet recht aan de verschoven koorkamer van de parochiekerk Hall doordat hij het altaar in de centrale as ‘in evenwicht brengt’.

Met dit altaarkamerontwerp ontstaat een ruimte die in de toekomst in een relatief grote kerkzaal goed liturgisch samenzijn mogelijk zal maken. Het altaar wordt zichtbaar en de liturgische gebeurtenissen kunnen beter worden ervaren en gevolgd. Ook wordt er een nieuwe doopplek gecreëerd: de oude doopvont wordt verplaatst van het entreegebied naar de koorzaal, waar de doopgemeenschap samen kan komen. Het doopvont zal zich in het gezichtsveld van de congregatie bevinden, zoals de liturgische voorschriften voorzien. Het voormalige heiligdom kan ook gebruikt worden als gebedsruimte voor kleine en middelgrote groepen en beschikt over mobiele zitplaatsen.

Het nieuwe ontwerp van het heiligdom beantwoordt niet alleen aan de eisen van de liturgie, maar sluit ook aan bij de vormentaal van de huidige tijd. Met zijn helderheid en eenvoud is het een noodzakelijke antithese van de rijke interieurdecoratie van de kerk. Verleden en heden vormen zo een nieuwe eenheid in de kerkelijke ruimte. De nieuwe liturgische plaatsen – altaar, ambo en prefectuur – knoeien niet met de historische inrichting, maar verschijnen als een nieuwe interpretatie van de kerkruimte op hetzelfde niveau. Uiteraard werden en worden alle bouwstappen en interventies uitgevoerd in overleg met het bisschoppelijk bouwbureau van het bisdom Innsbruck en het federale monumentenbureau.

Het nieuwe heiligdomontwerp in een eigentijdse vormtaal en op een hoog designniveau - voortkomend uit een ideeënwedstrijd, gepland en ontworpen door Nina Hambrusch en Ursula Groser - creëert een nieuw centrum dat ook ruimtelijk kan worden ervaren en de dienst als een viering van de hele gemeente wil zich uiten.