Das Labyrinth

Opstijgend vanuit Erkensruhr is het voorlaatste station van het "scheppingspad" het labyrint. In de volksmond vaak in het spreekwoordelijke "één pot" gegooid, maar inhoudelijk moet het verdeeld worden in "labyrint" en "doolhof". Je kunt niet verdwalen in het "labyrint" (zoals in het "doolhof"), maar je gaat - afgeremd door vele lussen en omwegen, maar - onweerstaanbaar richting het centrum. In Wikipedia staat over het labyrint: "een kronkelend pad zonder takken, waarvan de lijnen, met regelmatige richtingsveranderingen, onvermijdelijk het doel, het middelpunt, bereiken.
Dit centrum in het midden van het labyrint is volgens de christelijke mystiek God zelf, naar wie de mens (als pelgrim op aarde) op weg is in het labyrint van het leven.

Leuke plek om te pauzeren na de klim. Als je niet op het gras wilt zitten, vind je daar ook een bankje.

Labyrinten zijn te vinden in bijna alle culturen van de mensheid. de
vroegste picturale bewijs zijn rotstekeningen uit de bronstijd,
van het derde tot het tweede millennium voor Christus.
Er zijn twee klassieke typen: De vorm van het doolhof uit de
Kathedraal in Chartres - ook te zien in de kuurtuinen in Heimbach
en de oudste, hier aanwezige Kretenzische vorm met zeven
transacties.
Een doolhof is geen doolhof.
Er is maar één ingang, die tegelijkertijd ook een uitgang is.
Het pad leidt - zij het met een constante verandering van richting
in het midden.
Het pad dat naar binnen leidt, leidt ook weer terug
naar buiten.
Als symbool van de menselijke reis door het leven nodigt het labyrint uit tot meditatie.
De weg naar het midden is ook een weg naar jezelf
vanuit het centrum leidt sterker terug naar de huidige realiteit van het leven die vorm moet krijgen.
Bron Fleyer Notionalpark Eifel