Alstertal in Wellingsbüttel

In het "heuvelachtige" eindmorenelandschap van het Wellingsbüttler Alstertal merk je nauwelijks dat je in een grote stad bent. Beneden kabbelt de Alster in zijn bijna natuurlijke bedding, iets hoger wandel je door een prachtig beukenbos. Het is hier bijzonder mooi in het voorjaar als de bosbodem in bloei staat, in de herfst als de bladeren helder kleuren en in de zomer als je in de verkoelende schaduw van de bomen kunt wandelen - eigenlijk altijd.

Een van mijn absolute favoriete plekjes op de Alster is aan het einde van de gemarkeerde route. Bij de kleine incisie in de vallei splitst de Alster zich en laat een dode arm achter. Het stuk land ertussen ziet eruit als een klein eiland. De oever van de Alster wordt hier omhoog geduwd en wordt doorkruist door knoestige wortels. Een prachtig stukje natuur! Aangezien ik niet de enige ben die zich zo voelt, ben ik hier zelden alleen.

Het natuurlijke deel van de Alster begint achter de Fuhlsbüttlersluis. Je kunt de stad horen, maar zelden zien. In plaats daarvan is er veel water en veel groen in de zomer.

Een hoogtepunt in elk seizoen en bij elk weer