Kloosterkerk

In 1642 stichtten Franciscanen uit Rheine een klooster in Vechta. De kerk werd voltooid in 1731. In 1812 werd het klooster bij besluit van Napoleon ontbonden en omgevormd tot een strafinrichting. In 1885 werd het interieur van de kerk herbouwd in neogotische stijl. De protestantse staatskerk doet onder meer dienst als institutionele kerk van de Vechta-gevangenis. Er zijn ook concerten en tentoonstellingen in de kerk.

In 1642 stichtten de Franciscanen uit Rheine een klooster in Vechta. Het klooster had aanvankelijk alleen een kleine kapel. In 1727 werd de eerste steen gelegd voor de bouw van een nieuwe kloosterkerk, die in 1731 werd voltooid.
In 1812 werd het klooster ontbonden en geëvacueerd door het decreet van Napoleon. In de daaropvolgende jaren werd het klooster omgebouwd tot een penitentiaire inrichting. De sloop van de kloosterkerk, gepland in 1816, werd verhinderd door verzet van katholieken en protestanten; het werd tussen 1816 en 1818 omgebouwd tot een gelijktijdige kerk. Vanaf 1885 werden het interieur en de ramen opnieuw ontworpen in de neogotische stijl
Tussen 1955 en 1957 werd het gebouw gerenoveerd. In 1957 werd het westraam opnieuw ontworpen, in 1958 werd een nieuw orgel op de galerij geplaatst en werd de kerk voorzien van elektrische verwarming. In 1960 werd in de kloosterkerk het barokke hoofdaltaar uit Amelungsborn (district Holzminden) geplaatst, negen jaar later een preekstoel uit 1630. (Wikipedia)

Op 25 april 1642 ontvingen de franciscanen van de Saksische Franciscaanse provincie (Saksen) een huis met een tuin in Vechta cadeau om een klooster te stichten; De Osnabrückse bisschop Franz Wilhelm von Wartenberg had hiervoor op 29 april 1640 al toestemming gegeven. In de loop van 1642 verhuisden zes franciscanen van Rheine naar Vechta.[1]