Neogotische Sint-Martinuskerk

De parochiekerk Sint-Martinus is een niet-georiënteerde kruiskerk met omringend, deels ommuurd kerkhof, gelegen ten westen van het gekasseide kerkplein, en ten noorden van ruïnes van de burcht van Herzele.

De vroegste vermeldingen van de Sint-Martinuskerk dateren uit de 10de eeuw. Tot in het begin van de 20ste eeuw behield de Sint-Martinuskerk haar middeleeuws volume. Tussen 1912 en 1914 werd westelijk een neogotische nieuwbouw neergezet. Vandaag is het de hoofdkerk van de parochie Herzele-Houtem.
De Sint-Martinuskerk is een kruiskerk met een deels ommuurd kerkhof. Bij het binnenkomen in de kerk kan je vijf prachtige glasramen bewonderen die tussen 1934 en 1955 werden geschilderd. De torenromp is ongewoon. Elke zijde is op een ander wijze doorbroken met spitsboogvormige galmgaten.
Sint-Martinus, ook wel bekend als Maarten van Tours, was de bisschop van Tours. De legende gaat dat hij op 15-jarige leeftijd de helft van zijn mantel gaf aan een bedelaar, die een verschijning van Jezus bleek te zijn. Maarten kon maar de helft van zijn mantel geven omdat de andere helft eigendom was van Rome. Zo werd Sint-Martinus het symbool van naastenliefde.
herzele.be/kerken-kapellen

Sint Maarten, aan wie deze kerk is gewijd, is - naast Sinterklaas - waarschijnlijk een van de meest populaire heiligen van allemaal. De herdenkingsdag van de voormalige officier in het Romeinse leger is 11 november. In de nacht na het beroemde 'jassen delen', toen hij de helft van zijn legermantel overgaf aan een ijskoude bedelaar, verschijnt Jezus Christus aan hem in een droom. Martin bekeerde zich vervolgens tot het christendom en werd later verkozen tot bisschop van Tours (Frankrijk) - aanvankelijk tegen zijn wil.