Monte Zoncolan (Ostauffahrt)

Duwen en afzien, de laatste km deed pijn.

La salita più dura d’Europa. Punta del 27%, 3 km finali infernali!!
Il Mostro. Il Kaiser. Chiamatelo come volete, di soprannomi ne ha tanti quella che viene considerata come una delle salite più dure d’Europa. Semplicemente lo Zoncolan. L’Inferno delle salite, un epiteto estremamente calzante anche perché ricorre il 700mo anniversario della morte di Dante Alighieri. “Lasciate ogni speranza o voi che entrate” , recita uno striscione all’imbocco dell’ascesa. Recita quando si imbocca il Mostro dal versante di Ovaro, mentre domani il Giro d’Italia arriverà in cima allo Zoncolan percorrendo il versante “morbido” di Sutrio. Morbido è tra virgolette perché si sta comunque parlando di un’ascesa da brividi, che metterà in croce le gambe di tantissimi ciclisti e che ridisegnerà la classifica generale.

Si arriverà al momento cruciale dopo essersi lasciati alle spalle 193,3 chilometri e anche l’esigente Forcella di Monte Rest (10,5 km al 5,9% di pendenza media). Ma quali sono le arcigne pendenze dello Zoncolan? Sono 14,1 km all’8,5% di pendenza media. Dislivello complessivo di 1199 metri, dai 531 metri s.l.m. di Sutrio si arriva ai 1730 metri s.l.m. della vetta. Primo mezzo chilometro sostanzialmente pianeggiante, poi si incomincia a fare tremendamente sul serio e iniziano 9 km con una pendenza media all’8,3%, molto costante (ci sono delle punte sopra al 9% e saltuariamente si scende a poco più del 7%).

Dopo 9,5 km di salita, la strada spiana leggermente in prossimità del Rifugio Moro: si tratta di 1500 metri al 4,5% di pendenza media dove si dovrà cercare di rifiatare prima di un finale da incubo. Gli ultimi 3 km, infatti, sono addirittura al 13% di pendenza media! Non si scende mai sotto la doppia cifra. I parziali, per ogni 500 metri: 10,4%, 13,2%, 11,2%, 14,2%, 11,4%, 18,8% negli ultimi 500 m! Diabolica, non ci sono altre parole per descriverla. La pendenza massima? Fa trasalire: 27%, quando manca 1 km all’arrivo. Ci si può cappottare. Serviranno gambe d’acciaio, qui si fa la storia.

Het monster. De keizer. Noem het wat je wilt, wat wordt beschouwd als een van de moeilijkste beklimmingen in Europa heeft veel bijnamen. Gewoon de Zoncolan. De hel van de beklimmingen, een uitermate passend epitheton, ook omdat het de 700ste verjaardag van de dood van Dante Alighieri markeert. "Laat alle hoop varen, jullie die binnenkomen", luidt een spandoek bij de ingang van de beklimming. Het reciteert wanneer je het Monster vanaf de Ovaro-kant neemt, terwijl morgen de Giro d'Italia de top van de Zoncolan bereikt langs de "zachte" kant van Sutrio. Morbido staat tussen aanhalingstekens omdat we het hebben over een spannende beklimming, die de benen van veel renners zal kruisen en die het algemeen klassement zal hertekenen.

Het cruciale moment komt na 193,3 kilometer en ook de veeleisende Forcella di Monte Rest (10,5 km bij 5,9% gemiddeld stijgingspercentage). Maar wat zijn de grimmige hellingen van de Zoncolan? Er zijn 14,1 km met een gemiddelde helling van 8,5%. Totaal hoogteverschil van 1199 meter, vanaf 531 meter boven zeeniveau. di Sutrio kom je aan op 1730 meter boven zeeniveau van de top. Eerste halve kilometer in hoofdzaak plat, dan begin je verschrikkelijk serieus te krijgen en te beginnen 9 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,3%, zeer constant (er zijn toppen boven de 9% en af en toe je naar beneden tot iets meer dan 7%).

Na 9,5 km stijgen, vlakt de weg iets af bij de Moro Refuge: het is 1500 meter met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,5% waar je moet proberen op adem te komen voordat je een nachtmerrie eindigt. De laatste 3 km zelfs met een gemiddeld stijgingspercentage van 13%! Het gaat nooit onder de dubbele cijfers. De deelpartijen, voor elke 500 meter: 10,4%, 13,2%, 11,2%, 14,2%, 11,4%, 18,8% in de laatste 500 m! Duivels, er zijn geen andere woorden om het te beschrijven. De maximale helling? Schrik: 27%, als er nog 1 km te finishen is. Je kunt omrollen. Stalen poten zijn nodig, hier wordt geschiedenis geschreven