Rochuskirche in Düsseldorf-Pempelfort

De Rochuskirche, oorspronkelijk gebouwd in 1894 in neoromaanse stijl, werd verwoest in de Tweede Wereldoorlog en bleef aanvankelijk in puin.
In 1953 werd de kerk opgeblazen. De toren is gerestaureerd; de metalen palen die vandaag op de foto's te zien zijn, doen denken aan de afmetingen van het voormalige langschip.
De opvallende nieuwbouw uit 1954 gold na de oorlog als een van de meest ingrijpende nieuwe kerkgebouwen.
Meer op: https: //de.wikipedia.org/wiki/Rochuskirche_ (D% C3% BCsseldorf)

Toen ze in 1949 begonnen met de wederopbouw van de St. Rochuskerk, die in de oorlog voor de helft was verwoest, waren dominee Dohr en zijn architect Schneider-Esleben het er al snel over eens dat het neoromaanse gebouw met zijn middeleeuwse ontwerp niet meer up-to-date leek. Dus planden ze een volledig nieuw gebouw in symbolische vormen, dat een religieuze verklaring van Christus, de Kerk van Christus en God mogelijk moest maken.De eivorm van de koepel was bedoeld om de opstanding van Christus symbolisch uit te drukken, zoals het ei al werd begrepen door de theologen van de Middeleeuwen. De twaalf pilaren waarop de koepel rust, zouden kunnen wijzen op de twaalf apostelen als het fundament van het christelijk geloof, een traditie in de kerkbouw die sinds de kathedraal van Speyer gebruikelijk is. In de omtrek en aanzicht moet immers de driepasvorm bepalend zijn, omdat deze vorm de drie-eenheid van God symbolisch kan vertegenwoordigen.Deze drie symbolische vormen zijn terug te vinden in het kerkgebouw, dat in 1955 werd opgeleverd: drie parabolische ruimteschelpen verenigen zich tot een eivormige koepel. Hun naden in de vertikaal tonen drie smalle lichtstroken, waartussen de koepelschelpen naar buiten zwaaien om weer ingesnoerd te worden op de lichtstroken. Het lage contactgebied wordt ook meegenomen in het ritme van de uitstulping en vernauwing. Een andere ritmische verandering vindt plaats in de licht op- en neergaande hoogte van de wandeling. Dit drukt structuren van organische vitaliteit uit die, samen met de precieze geometrie van de parabolische vormen, de architectuur van de kerk vormgeven.
(Bron kath-derendorf-pempelfort.de/wir/kirchen/sankt-rochus/)

Nog steeds een indrukwekkende verschijning, waarbij de ingang doet denken aan een bunker.