Stiftskirche

De driebeukige evangelische collegiale kerk van St. Marien dateert uit de 14e eeuw en staat waarschijnlijk op de fundamenten van twee eerdere romaanse gebouwen. De bouw van het koor begon in 1388, gevolgd door de verheffing van de parochiekerk tot een collegiale kerk in 1481. Op de bovenverdieping van het laatgotische gebouw werd een bibliotheek ingericht, waarvoor de geleerde Konrad Wellin in 1448 ongeveer 63 boeken schonk als basis. Tegenwoordig omvat de collectie ongeveer 900 middeleeuwse manuscripten en vroege drukken, waaronder een van de drie zogenaamde "Wertheim-bijbels" die nog steeds bestaan. De graven van de Wertheim-graven bevinden zich op de begane grond van het koor.

In de loop van de Reformatie werd de kapittelkerk vanaf 1522 geleidelijk een protestantse kerk. Ongeveer 100 jaar later splitste het gezin van de graaf zich op in een protestantse en een opnieuw katholiek geworden tak - voortaan werd de collegiale kerk gebruikt als gelijktijdige kerk: katholieke missen werden gehouden in het koor, terwijl protestantse diensten werden gevierd in het schip. Dit gelijktijdige gebruik van de kerk duurde tot de voltooiing van de katholieke parochiekerk St. Venantius in 1842. Als bijzonderheid heeft de collegiale kerk een enigszins asymmetrische plattegrond, die enerzijds te danken is aan het verloop van de straat op dat moment en anderzijds op mogelijke planningsfouten. Naast de ingang van de kapittelkerk Wertheim leidt een kronkelende zandstenen trap naar een kleine zijkamer in de toren: de Heilig Geistkapel. Boven de ingang van deze kapel hangt de Wertheim Madonna uit het begin van de 14e eeuw. Het toont de verandering van het majestueuze middeleeuwse beeld van Maria naar een liefhebbende moeder.

Het romantische Wertheim, gelegen in het uiterste noorden van Baden, is alleen al een bezoek waard. Een bijzondere bezienswaardigheid die jaarlijks tienduizenden bezoekers trekt is de collegiale kerk uit de 14e eeuw.

De kapittelkerk bevindt zich direct onder het kasteel en midden in de oude binnenstad van Wertheim.