Krupps Heiligenhäuschen

🕯😇 KRUPP HEILIGENHAUSCHEN:
Inscriptie op de stenen plaat ingebed in de gevel van de Krupp Heiligenhäuschen:

DIT
HEILIGE HAVSGEN
HEEFT JACOB VR KRUPP VND
MARIA GEBOREN HERSCH
BACHS AN EH(LI)GE HEEFT
(FRA) V ZV(R) ER GOTES LA(S)D
AVFRICHTEN IN HET JAAR 1785
DE HERSENEN GAAN voorbij
HERINNERING VAN DE LEZZT
GERECHT, DAT WIL HIJ
HET IS EEUWIG IN CH. VND....
....DE ARME ZIELEN

Jakob Krupp en Maria geboren Herschbach, zijn getrouwde huisvrouw, lieten dit heilige huis bouwen ter ere van God
Jaar 1785. Iedereen die hier langskomt, moet aan het laatste oordeel denken, en hij zal voor altijd in Christus en in de arme zielen zijn.

De legende van de “Krupps Heiligenhäuschen”...
De oude Krupp, die jarenlang voor de Heimbach-Weiser-schapen zorgde, heeft het daar gebouwd.

Opnieuw waren hij en zijn kudde schapen de hellingen opgetrokken, het bos in. De zon scheen uit de hemel, zodat zelfs hier in het bos de verfrissende koelte bijna verdwenen was. De muggen zoemden en zoemden en beten als nooit tevoren. De schapen waren zo onrustig en Lotte, zijn trouwe hond, had veel werk. Zijn rode tong hing ver uit zijn keel. Hijgend en dorstig joeg hij de kudde rond. De weersbewuste herder had al verschillende keren naar de lucht gekeken en gemompeld:
"Er is weer vandaag!"

In de richting van Saynbach was de lucht steeds meer bedekt geraakt met glimmende gele wolken. Hier en daar was een gerommel te horen. “Ik word begroet door de bewakers die in het donker naar mij toe komen”, zei de herder tegen zijn hond. Uit zijn slimme ogen bleek dat hij het had begrepen. Hij dreef de kudde snel samen verder het bos in. De storm kwam steeds dichterbij en de boomtoppen kwamen steeds dichterbij. Stormen veroorzaakten trillingen. Vreselijke kreten van vogels, het rusteloze vertrappelen ervan
De kudde, hier en daar het angstige gejank van de hond, duidde op de komende onrust van de elementen. De oude herder keek bezorgd naar de lucht. Toen spatten de eerste zware druppels door het bladerdak. Een enorme windvlaag!

Takken vielen op de grond. Er flitste een gele bliksemflits, gevolgd door een enorme donderslag en een regen zoals de oude herder in zijn 60-jarige bestaan had gehad
nog niet meegemaakt. De dieren verdrongen zich om hem heen. Met gebogen hoofden doorstonden ze de verschrikkelijke storm, terwijl de regen in hun rug kletterde.

Lotte zocht angstig bescherming bij haar meester, die met de ene hand een boom vasthield en met de andere op zijn herdersstaf leunde, terwijl het water in stromen op hem neerstroomde. Het weer werd steeds verschrikkelijker. Massaal water stroomde van één kant naar binnen en spoelde rond mensen en dieren. De herder moest hulpeloos toekijken terwijl het water hoger steeg. De jongens voelden de spanning al en het geweld van de storm nam toe. Als het nog een tijdje zou duren, zouden ze verloren zijn. Het werd eng voor de herder. Zijn trillende lippen baden zachtjes en in zijn hart zwoer hij:
‘Als ik met mijn kudde gered word, zal ik hier voor jou, Koningin van de hemel, een heilig huis bouwen.
Hulp! Hulp! Moeder van God!!!

Heeft hij zich vergist of was het werkelijkheid? De verschrikkelijke regenbui verdween. De storm ging langzaam liggen. De storm ging met een dof gerommel voorbij. Terwijl hij stille dankgebeden uitsprak, plonsde de herder door het water en leidde zijn dieren naar een kleine heuvel. Pas nu besefte hij de omvang van het gevaar waarin hij verkeerde en met een jubelend hart dankte hij de Moeder van God voor zijn wonderbaarlijke redding.

Na een gelukkige terugkeer naar huis hield hij zich aan zijn belofte en bouwde hij in het bos het naar hem vernoemde "Krupps Heiligenhäuschen".

... met een grote legende (bordje ernaast).

Prachtig gedenkteken