Landhuis het Hunderen

Huize Hunderen is van oorsprong een zogenaamde Havezate, een versterkte burcht. Het huis is gebouwd in de 17e eeuw. Bij het huis liggen een parkbos en een gracht. In het parkbos staan onder andere een paar indrukwekkende oude essen. De bomen worden afgewisseld met open stukken en struikgewas. Die afwisseling is een ideale leefomgeving voor verschillende vogels. Ook hele bijzondere, zoals de IJsvogel. Houd je ogen dus open en wie weet spot jij deze vandaag!

Huize Hunderen is een monumentaal landhuis op het landgoed "Het Hunderen" in de Gelderse plaats Twello.

Oorspronkelijk was "Huize Hunderen" een havezate. Het gebouw dateert uit de 17e eeuw. Door zijn huwelijk met Helena van Heerdt in 1646 kwam de havezate in het bezit van Gijsbert Schimmelpenninck van der Oije. Het huis kende daarna meerdere eigenaren totdat de buitenplaats in 1807 gekocht werd door Johannes Kerkhoven, een Amsterdamse bankier. Hij liet het huis ingrijpend verbouwen. Kerkhoven trouwde in 1817 met Anna Jacoba van der Hucht. Een aantal van hun kinderen werd hier geboren. Hella Haasse beschrijft in "Heren van de thee" het huis en het landgoed Hunderen in de tijd van de Van Kerkovens als een "Eldorado".[1]

Het huis kende ook daarna nog meerdere eigenaren. Ook in 1863 liet de toenmalige eigenaar het huis weer verbouwen. In 1970 werd het landgoed gekocht door de Stichting Het Geldersch Landschap.