Der Rattenfänger von Hameln

Een leuke ronde met kinderen en sprookjes raden. Op het bord staat altijd een korte versie van het sprookje. Een QR-code brengt je naar de lange versie van het sprookje. De meeste sprookjes hebben ook een bankje. Zodat je in alle rust kunt lezen.

De bekendste versie van de rattenvangerlegende gaat terug tot de collectie van de gebroeders Grimm uit 1816. De twee taalkundigen namen het verhaal op als ‘De kinderen van Hamelen’ in hun boek met Duitse legendes.
Bron: hameln.de/de/der-rattenfaenger/die-rattenfaengersage/die-sage-nach-den-bruedern-grimm

Lang geleden was er een verschrikkelijke rattenplaag in de stad Hameln.
De ratten waren overal. In de huizen en kelders, in pantry's,
Vaten en dozen. Ze aten alles op. Iedereen was er bijna wanhopig van
er was niets meer te eten. Op een dag kwam er een jonge knul binnen
Stad. Hij was gekleed in felle kleuren. Hij ging naar de burgemeester en zei:
'Ik kan je van de ratten bevrijden als je me 300 gulden geeft.'
“Je zou 300 gulden moeten hebben,” zei de burgemeester, “als alle ratten…
zijn verdwenen.” Dus de rattenvanger ging naar de markt en nam
zijn zilveren fluitje en blies erop. Het duurde niet lang en
de ratten kwamen van alle kanten aanrennen. Ze kwamen uit de huizen en
van de daken. De hele menigte ratten verzamelde zich rond de
Rattenvanger. Hij liep langzaam door de straat naar de rivier. Alle ratten
volgde hem. De kerel ging tot zijn knieën in de rivier, de ratten
volgde hem en allen verdronken. De burgers geloofden nauwelijks wat ze zagen
had. Alle ratten waren weg. De burgemeester en de
De gemeenteraadsleden waren zeer tevreden. Maar ze dachten ook aan al het geld dat ze hadden
beloofde de rattenvanger. Ze wilden het hem niet geven. "WHO
weet of de ratten niet terugkomen', zei de penningmeester. "We
zal hem maar de helft van het loon geven”, aldus de burgemeester. Om zo te
allemaal mee eens. Toen de rattenvanger tot zijn loon kwam
de burgemeester gaf hem slechts 150 gulden. Dan de
Rattenvanger boos. De rattenvanger kwam een paar weken later terug.
Weer stond hij op de markt en blies. Maar deze keer kwam
geen ratten. De kinderen hoorden de doedelzakspeler en kwamen de huizen uit en...
verzamelden zich rond de rattenvanger. Al snel begonnen ze te zingen en
dans en volgde de rattenvanger op een lange trein de stad uit. van
van de kinderen is nooit meer iets vernomen.