Église Saint-Hilaire

De kerk Saint-Hilaire, gesticht in de 12e eeuw, is het oudste monument in de stad. Gebouwd op het oude eiland Hiers, was het een priorijkerk voordat het een parochie werd. Het Romaanse heiligdom werd bijna volledig herbouwd in de 15e eeuw, zoals blijkt uit de spitsboogvensters met flamboyante maaswerk, de geribbelde gewelven en de noorddeur (tegenwoordig ommuurd), met daarboven een geprezen gevel. Zeer op de proef gesteld door de plunderingen na de godsdienstoorlogen, werd het gedeeltelijk herbouwd in de zeventiende eeuw, maar werd het door verschillende overspanningen gesneden. De gevel is het meest recente deel van het gebouw en dateert pas uit 1862. Het omvat een laagbouw klokkentoren, bekroond door een leistenen spits. Net als de Saint-Pierrekerk is de Saint-Hilairekerk gebaseerd op een rechthoekig plan met drie zijbeuken. Een paar meter van het heiligdom, een woonhuis bewaart enkele elementen van de oude priorij, daterend uit de zeventiende eeuw. fr.wikipedia.org/wiki/Hiers-Brouage

De 1e kerk op het eiland dateert uit 1025. Ze onderging meerdere deconstructies en reconstructies, met name tijdens de godsdienstoorlogen: de datum 1609 die op de zuidelijke steunpilaar van de klokkentoren is gegraveerd, getuigt van een reconstructie in opdracht van Richelieu.
Tussen 1650 en 1676 kregen het koor en de 2 zijkapellen 3 barokke altaarstukken in Laval-stijl in polychrome steen.
Tijdens de revolutie werd het gebouw bezet door Republikeinse troepen. De klokken, gebroken, worden weggedragen om kanonnen te 'smelten'. Aan het begin van de 19e eeuw werd de kerk tot puin verklaard.
Van 1803 tot 1830 werd het gebouw waterdicht gemaakt. Daarna duurde de restauratie van de klokkentoren van 1836 tot 1844. In 1845 werden een klok en een preekstoel geïnstalleerd. In 1875 begon een uitbreidingscampagne, alleen de klokkentoren en de altaarstukken zullen blijven. Het schip en het koor zijn verbreed met geribbelde zijbeuken en hun gootwanden zijn doorboord met arcades. De kerk is een mooi voorbeeld van neogotiek met zijn spitsbogen en geribbelde gewelven.
De wet van 1905 op de scheiding van kerk en staat draagt het gebouw over aan de gemeente. Een periode van inbraken in de instellingen volgde. Al 60 jaar wordt er alleen voor onderhoud gezorgd.
Vanaf 1970 volgen de restauraties elkaar op: reparatie van de binnen- en buitenbekledingen, renovatie van 2 zijretabels, restauratie en bescherming van de glas-in-loodramen, de vloer, het dak, de kozijnen...
In 1980 besloot de gemeente om de binnenmuren te versieren in plaats van een kruisweg. In overleg met pater René Bégaudeau, pastoor van Saint-Hilaire, werd een bestelling voor 6 doeken geplaatst bij Henry Simon, een schilder afkomstig uit de stad, voor productie, die uiteindelijk in 1982 werd geïnstalleerd.
In 12/2010, de ineenstorting van een deel van het gewelf van het koor, maakte de interieurrestauratie van 2012-2013 mogelijk. De werkzaamheden bestonden uit de deconstructie/reconstructie van de gewelven (inclusief die van het koor), de reparatie van het schip en het frame. De binnenmuren zijn opgepakt en gekleurd. De kerk heropende haar deuren voor gelovigen en bezoekers in 07/2013.
De stad restaureert momenteel de 2 zijretabels. Opgemerkt moet worden dat in de jaren 1999/2000 al een campagne werd gevoerd om het altaarstuk van het koor te restaureren.