Église de Saint-Hadelin

Saint Hadelin, die bekend staat als Hadelin de Celles, die in 692 overleed, is de metgezel van Sint Remacle, de stichter van de abdij van Stavelot in 662. Het is op 16 juni 747 dat zijn naam verschijnt voor het eerst in het diploma van Carloman, oudste zoon van Karel Martel die dit bolwerk aan de abdij van Stavelot schenkt. In 891 melden de monniken van Stavelot, op de vlucht voor de Normandische invasies, dat ze in 883 hun toevlucht zochten op een voorgebergte en dat ze door een wonder werden gered. De Vita Hadelini werd geschreven in 1007, wat de keuze van deze heilige verklaart als patroonheilige van de parochie, die lange tijd eigendom was van de abdij van Stavelot. Er waren nooit meer dan vijftien huizen.

Het dorp heette vroeger Soumagne-Saint-Hadelin in tegenstelling tot Soumagne-les-Moine, de oude naam van het huidige dorp Soumagne-Bas.

Het kerkje van Saint-Hadelin kijkt van bovenop een rots over het dorpje uit.
Naast de kerk staat de spijkerlinde van Olne.
De kerk is gewijd aan Hadelinus van Celles. De oorspronkelijke kerk werd door een orkaan verwoest en in 1672 herbouwd in zandsteen- en kalksteenblokken. Het eenbeukige gebouw had drie traveeën en in 1830 werden er nog twee traveeën aan toegevoegd, en ook een driezijdig gesloten koor. Er is een met leien bedekte achtkante dakruiter met achtkante spits. Boven de zuidelijke ingang bevindt zich een gevelsteentje met het jaartal 1676.
Het interieur is voornamelijk van 1830 en later, zoals het hoofdaltaar van 1847, maar er zijn nog enkele 18e-eeuwse meubelen: de preekstoel, het doksaal (1754), enkele kerkbanken en ook een beeld van Sint-Hadelinus. Orgel en orgelkast zijn uit het eerste decennium van de 18e eeuw.

Op het kerkhof vindt men enkele 16e-eeuwse grafkruisen.

In het vroege voorjaar is de trap naar het kerkje staan tal van voorjaarsbloeiers te bloeien op de trap naar de kerk, bv vingerhelmbloem.

Spijkerboom bij de kerk op het bolwerk van Sint-Hadelein

Geschiedenis

Nagel boom. Door een stuk stof aan de boom te spijkeren die een pijnlijke tand had aangeraakt, moest de pijn verdwijnen (principe van overdracht). Het lijkt erop dat de plaatselijke priester deze heidense overtuigingen niet op prijs stelde en er de voorkeur aan gaf dat mensen in de kerk kwamen bidden om de pijn te verzachten. Op één van de foto's is het raam van de pastorie te zien, zodat je beter kunt zien hoe de mensen stukjes stof komen vastspijkeren. Zo kon hij daarheen gaan om de stof af te scheuren en zo tegen heidense overtuigingen te vechten. Op de oude foto zien we een kruisbeeld aan de boom bevestigd. Dit kruis was ook bedoeld om gelovigen tot de orde te roepen. Bliksem, afgebogen door de boom, beschadigde de kerk op 13 juli 1884 en doodde twee jongens en verwondde anderen die de vespers bijwoonden. Door deze ‘afbuiging van de bliksem’ zou de boom zijn genezende vermogens hebben gekregen.