Schauspielhaus Bochum

Welke regisseur ook, Zadek, Peymann, Hausmann of Simons, er waren altijd topstukken die in Bochum tot discussies leidden.

<< Bochum theater >>
"Het theater werd in 1953 voltooid na een bouwperiode van twee jaar. De verantwoordelijke architect was de rijksbouwmeester Gerhard Graubner, professor aan de Technische Universiteit van Hannover.
Op dezelfde plek stond de oude stadsschouwburg, die in 1944 bij een luchtaanval werd verwoest. Wel zijn delen van de wand van het toneelgebouw, de fundering en de op steunen staande krans van gewapend beton bewaard gebleven. Het lag dan ook voor de hand om deze constructie te integreren in de nieuwbouw, die uiteindelijk ook de kubiek van dit gebouw bepaalt.
Een theatrale innovatie, die later ook door andere theaters werd opgepakt, was het "ijzeren gordijn", dat in de ruimte voor het voorpodium was opgesteld. Hierdoor werd de ruimte voor het podium, die tot dan toe niet decor was, speelbaar en werd er een grotere nabijheid tot het publiek gecreëerd.
Het gebouw heeft een bijna originele uitrusting in het publiek toegankelijke gebied: of het nu gaat om verlichting, meubels, wandbekleding - het interieur van het gebouw draagt in alle details de vormentaal van de jaren vijftig.”
Auteur: Monumentenlijst stad Bochum / redactie baukunst-nrw (2008)
baukunst-nrw.de/objekte/Schauspielhaus-Bochum--545.htmde.wikipedia.org/wiki/Schauspielhaus_Bochum
schauspielhausbochum.de/de

Het theater van Bochum is een van de belangrijkste theaters in de Duitstalige wereld en als gebouw een van de grote verworvenheden van de architectuur in de jaren vijftig.
Bouwaannemer Clemens ontwikkelde het landelijke district Ehrenfeld en begon in 1907 met de bouw van een vaudeville-theater »Orpheum«, later »Apollo«. Dat bleek valse speculatie te zijn. In 1915 werd het omgebouwd tot de nieuw opgerichte stadsschouwburg. In de jaren 1920 tot 1940 beleefde het zijn eerste artistieke hoogtijdagen onder leiding van Saladin Schmitt. In 1944 werd het theater zwaar beschadigd. De verbouwing tot »Bochum Playhouse« werd in 1953 met landelijke aandacht voltooid.
Architect Gerhard Graubner ontwierp het auditorium naar het model van het amfitheater. Voor het eerst in een Duits theater werd het IJzeren Gordijn voor het proscenium geplaatst. Hierdoor kon het voorste podiumgedeelte, dat voorheen om brandveiligheidsredenen niet mocht worden ingericht, worden gebruikt. De spelactie kwam dichter bij de toeschouwers.
De rode klinker van de gevel werd door de architect beschouwd als "een juweel van het Ruhrgebied", het cirkelvormige segment van de voorkant is bedoeld om de stad in haar voortzetting te omsluiten. Gebogen lijnen, slanke kolommen en lichte kleuren voeren de boventoon in het gebouw. De »tulpenlampen«, die later wijdverbreid werden, beleefden hier hun designpremière.
Grote bezoekersaantallen onder artistiek leider Hans Schalla (1949 – 1972) leidden in 1966 tot de bouw van de Kammerspiele. Artistiek leider Peter Zadek (1972 – 1979) doorbrak met succes de rigide regels van de theatercultuur. Ook richtte hij een derde zaal in in het voormalige theaterrestaurant, het »Theater Untertage«.Bron: kortumgesellschaft.de/rundgang/schauspielhaus.html