Piazza della Vittoria a Gorizia

In de 16e eeuw, toen de oorspronkelijke woonkern zich begon uit te strekken tot aan de voet van de burchtheuvel, werd dit gebied, waar al enkele verspreide huizen stonden, grotendeels ingenomen door een weiland, waarvan de Sloveense naam Travnik afkomstig is, waardoor de plein werd lang genoemd.
In de achttiende eeuw, na de bouw van het jezuïetencomplex van Sant'Ignazio, dat de ontwikkeling van de stad in het westen naar de Corno en in het noorden langs de weg naar Karinthië had bevorderd, was dit gebied het onderwerp van een reeks van stedelijke herontwikkelingsinterventies waardoor het de nieuwe naam "Piazza Grande" kreeg. De constructie van de monumentale fontein van Neptunus dateert uit deze periode, gebouwd in 1756 door de beeldhouwer Marco Chiereghin naar een ontwerp van Nicolò Pacassi, de Gorizia-architect die het Schönbrunn-paleis ontwierp.
Een van de oudste gebouwen die uitkijken op het plein is het zestiende-eeuwse paleis gebouwd door de graven van de toren. Onderging meerdere renovaties, in het Habsburgse tijdperk werd het het paleis van de provinciale kapitein, of liever van de vertegenwoordiger van de centrale regering die rechtstreeks door de keizer werd aangesteld. Na de overgang van Gorizia naar Italië, toen het plein nu de nieuwe naam "della Vittoria" had gekregen, werd het gebouw gebruikt als een prefectuur, een functie die het nog steeds heeft. De definitieve inrichting van de omliggende ruimte, met de afbraak van enkele gebouwen naast de prefectuur, de opening van de nieuwe via Roma en de bouw van het INPS-gebouw naast de kerk van Sant'Ignazio, dateert uit een renovatieproject stedenbouwkundige planning uitgevoerd in de jaren 1930.