De stenen Baak

Een vuurtoren was onmisbaar voor de schepen die Brielle wilden aandoen. Op de restanten van de oorspronkelijke 13de eeuwse baak werd in 1633 daarom de 'Stenen Baak' gebouwd. Bovenop de baaktoren bevond zich toen nog een open houten constructie met tentdak, waarin het kustvuur werd gestookt. Vóór het baken staat een kogelgloeioven die deel uitmaakte van een 18de eeuws verdedigingswerk. Hierin maakte men kogels zo roodgloeiend heeft dat ze hiermee, als een soort brandbommen, vijandige schepen in brand konden schieten. Boven de oven ziet u een rooster waarop de kogels werden geplaatst. De aan de buitenzijde zichtbare eiken balken, verbonden door staafankers, dienden om het uitzetten van het metselwerk tijdens het stoken te voorkomen. Aan de voet van de Stenenbaak is de wal van het verdedigingswerk nog steeds herkenbaar.
bron: wandelgids - Deltapad

Oude vuurtoren uit 1630

Tot de bouw van een stenen toren werd besloten nadat voorgaande houten vuurbakens afgebrand waren.[1] Hij werd in 1630 ontworpen en gebouwd door Maerten Cornelis Paeyse, stadstimmerman van Brielle. Tot 1781 heeft de vuurtoren dienstgedaan als lichtbaken voor de scheepvaart in de monding van de Maas. In de houten lantaarn met glas-in-loodramen boven op de toren brandde 's nachts een groot kolenvuur, dat met blaasbalgen opgestookt werd. Samen met een kleiner baken vormde de Stenen Baak een lichtlijn: lag een schip goed voor de vaargeul, dan zag men de beide lichten recht boven elkaar. Vanwege de veranderlijkheid van geulen en zandbanken was het kleine baken verplaatsbaar.De toren is een rijksmonument. Hij is vierkant gebouwd in baksteen en natuursteen, met drie geledingen die nauwelijks inspringen. Daarbovenop stond de houten lantaarn, maar die is tussen 1800 en 1807 verwijderd. Restauraties zijn er geweest in 1939 en 1965. Vanaf 1999 zijn er plannen gemaakt voor herbestemming en sinds juli 2004 is de toren geopend voor publiek. Het is mogelijk de trappen te beklimmen en een permanente tentoonstelling geeft uitleg over de geschiedenis van het bouwwerk en de omgeving.Het beheer van het monument is in 2016 overgedragen aan de Nationale