Gedenksteen opvangcentrum Marienfelde

Het is goed dat er op het Muurfietspad zulke gedenkplaatsen zijn. Het is een historisch fietspad.

Alarmcentrale Marienfelde, 1958
Noodopvangcentrum Marienfelde in de Berlijnse wijk Marienfelde was een van de drie kampen die volgens de Noodopvangwet de noodopvang voor Duitsers uit de DDR en Oost-Berlijn verzorgden. De andere twee kampen waren in Giessen en Uelzen-Bohldamm.
Sinds 1948 trokken steeds meer mensen uit de voormalige Sovjet-bezettingszone naar de westelijke zones en naar West-Berlijn. Vooral voor Berlijn was deze toestroom een groot probleem gezien het catastrofale woningaanbod. De eerste hulp aan de Kuno-Fischer-Strasse in Berlin-Charlottenburg werd op 18 januari 1950 geopend om voor hen te zorgen. Het werd in augustus 1953 vervangen door de nieuw gebouwde centrale alarmcentrale in Marienfelde.Met de goedkeuring van de Noodopvangwet in West-Berlijn met ingang van 4 februari 1952 kwamen de plannen voor een centrale federale alarmcentrale in het westelijke deel van de stad langzaam op gang. Vanaf mei 1952 verergerde het vluchtelingenprobleem in West-Berlijn dramatisch. Het DDR-grensbeveiligingsbesluit van 26 mei 1952 betekende dat de ontsnappingsroutes over de binnen-Duitse grens en de grens tussen de DDR en West-Berlijn snel werden geblokkeerd. Alleen de binnenstedelijke sectorgrens tussen West- en Oost-Berlijn was nog relatief ongecontroleerd begaanbaar. De gemeentelijke voorzieningen voor de opvang van vluchtelingen waren overvol. De toenmalige Berlijnse senator voor sociale zaken, Otto Friedrich Bach (Reuter Senaat), zei dat hij een "strijd op twee fronten leidde tegen de vluchtelingencrisis en de Bonn-bureaucratie" bij het omgaan met de vluchtelingenstroom.
(BronWikipedia)