Mindeltal

Na de fusie met het Flosachtal is het Mindeltal aanzienlijk uitgebreid van Pfaffenhausen/Salgen tot aan de Donau. Tot het begin van de 19e eeuw strekte de Mindel zich uit met vele meanders, vergezeld van hoefijzervormige meren en takken in de vallei. Toen kwamen er steeds meer regels en drainage om landbouwgrond te winnen en dorpen uit te breiden. Het verlies van retentiegebieden leidde tot een toename van overstromingen, vooral in het lagere Mindeltal. In het Mindeltal wordt sinds de middeleeuwen intensief gebruik gemaakt van waterkracht. De molen van Spöcker bij Kirchheim wordt vermeld in een pauselijke akte voor het klooster van Elchingen in augustus 1225, de Riedmühle bij Burgau in een verkoopakte uit 1361. Alleen al in het gebied van de hoofdrivier en de benedenloop van de Flosach komen uit de bron (Mindelmühle ) aan de monding in de Donau nog steeds minder dan 50 molens zijn bekend, deels in combinatie met zagerijen en hamermolens. Op de meeste van deze voormalige molenlocaties wordt nu waterkracht gebruikt om elektriciteit op te wekken.