Kulturdenkmal "Ev. Kirche Wiesenfeld"

Een mogelijk eerste voorlopige kerk werd gevolgd door de bouw van de bewaarde kerk rond 1260. Het hoofdaltaar was gewijd aan Johannes de Doper, de twee zijaltaren aan Sint Nicolaas en Catharina, en in 1389 waren er altaren aan St. Mary en St. James the Elder. A. en SS Cosmas en Damian toegevoegd. De zetel van de Kommende werd in 1392 verplaatst naar Frankenberg; er mochten slechts twee of drie broers tegelijk in Wiesenfeld blijven. In 1520 werd bij de Franciscanen in Meitersdorf (wüst, bij Frankenberg) de opdracht voor een altaarcrypte geplaatst. Na de afschaffing door landgraaf Philipp von Hessen in 1527 werd de kerk gebruikt als schuur en landgraafkelder, waarvoor de gewelven werden verwijderd en valse plafonds werden aangebracht. In 1539 en 1546 werd het pand verpand en later verpacht als agrarisch pand. Pogingen om het klooster in de 16e en 17e eeuw te herstellen waren niet succesvol.
Na de komst van de Hugenoten in 1721 werd aan de rand van het dorp een "tempel"-tak van Louisendorf gebouwd. Sinds 1755 gebruikt de Gereformeerde gemeente de vruchtgrond van de voormalige Johanniterkirche voor haar diensten, vermoedelijk een tussenverdieping. Tijdens de grote interieurrenovatie in 1765 werd het gehele “bovenste deel” van de kerk vervangen door een timmerman, vermoedelijk werd het houten plafond geplaatst en werd het dak herbouwd, waarvoor de vorst negen boomstammen had gegeven. In 1850 werd de parochie van Wiesenfeld veranderd van Louisendorf in Münchhausen (onafhankelijk sinds 1952). Een inventarisatie door de staatsconservator Ludwig Bickell in 1898 toonde aan dat bijna alle ramen waren dichtgemetseld en de gewelven waren vervangen door een plat houten plafond. Van 1906 tot 1908 werd een reconstructieve restauratie uitgevoerd volgens de plannen van architect Ludwig Hofmann uit Herborn en onder toezicht van staatsconservator Bickell en districtsbestuurder Riesch.