Het blauwe kruis

Het Witte Kruis, het Rode Kruis en het Blauwe Kruis zijn vaste markeringen in het vijlbos. Tot 1955 was er ook een Zwart Kruis. Verschillende bospercelen werden vervangen om het vliegveld van Manchinger uit te breiden. In deze context verdween het Zwarte Kruis dat in de gang van de familie Schwirzer uit Lindach stond.
Niet ver van de oude locatie is na 55 jaar op initiatief van Richard Krammer en Bob Fener en onder sponsoring van de Manchinger Hatschwanderer het "Zwarte Kruis" weer opgericht.Vroeger werden deze kruizen gebruikt ter oriëntatie en tegenwoordig zijn ze nuttige oriëntatiehulpmiddelen voor wandelaars en fietsers.
Het Zwarte Kruis ligt in het noorden (bij Ernsgaden), het Witte Kruis in het westen (bij Baar), het Rode Kruis in het oosten (bij Geisenfeldzüge) en het Blauwe Kruis in het zuiden (bij Hög).

"Elk van deze kruisen kan zijn eigen verhaal vertellen en wat mensen ertoe bracht om" hun "kruis op dit punt op te richten. (...) Deze kruispunten zijn opgericht als zichtbare tekens en trekken de blikken van veel mensen. Het kruis is een symbool van het leven. Het staat als teken van onze christelijke hoop en wil onze blik richten op Jezus Christus, die de dood overwon (...). Het kruis maakt deel uit van ons leven, net zoals het deel uitmaakte van het leven van Jezus. Dus ik wens dat veel mensen ... het kruispunt bezoeken, hetzij als plaatsen van stilte en ademen voor God, hetzij als plaatsen van samenkomst, gebed en lofprijzing van God."
(Tekstbron: Dean Rainald M. Ollig
in: "Kruisen van de weg ... Kleine heilige monumenten als teken van volksvroomheid")