Kerk, parochiekerk en ossuarium van Lampaul-Guimilau

De parochie dichtbij is de religieuze ruimte die is gewijd aan de voorbijganger, aan alle nieuwkomers. Het stelt analfabeten in staat om de sterke en belangrijke momenten van de katholieke religie te begrijpen.

Het is nog steeds gelegen in het dorp, in het centrum van de parochie. We zeggen ingesloten, want altijd gesloten en omgeven door een muur. In het centrum van Bretagne vinden we altijd dit drieluik geassocieerd: kerk, ossuarium en parochieverblijf.

Het ossuarium is ook een Bretonse bijzonderheid: het is een opengewerkt granieten monument waar de schedels, schenen en verschillende botten van de doden zorgvuldig worden bewaard. Een stijlvolle manier om ruimte te maken op de begraafplaats. Sommige ossuaria zijn gevuld, andere zijn ontdaan van hun inhoud.

Het parochieverblijf van Lampaul-Guimillau is absoluut opmerkelijk. Je kunt de vele karakterdetails van de beelden zien.

Het is een kunst die zowel naïef als streng is. Het lijkt een beetje op een stripboek, maar dan gebeeldhouwd. Een echte architecturale en religieuze schat van de rijke Bretonse cultuur.

Dit verblijf heeft de bijnaam "het leerlooiersverblijf". In 1780 waren er meer dan 146 leerlooierijen in de gemeente. De opbrengsten van deze activiteit maakten de bouw van deze omheining en de uitzonderlijke schittering van zijn sculpturen mogelijk.

De parochie is een duidelijk afgebakend ensemble van gecoördineerde gebouwen, waarvan het religieuze centrum de Calvaire is. Het parochieterrein wordt betreden door de triomfpoort, vaak via een hoge stenen plaat die verticaal is geplaatst en alleen kan worden overwonnen door een grote trede. Het biedt de doden bescherming tegen demonen en eeuwige verdoemenis en maakt vandaag de dag nog steeds duidelijk dat men een bijzondere plek betreedt. Ossuarium kwam voort uit het feit dat de begraafplaatsen zeer beperkt in ruimte waren. Als ze te klein werden, werden de botten van de lang overledenen opgegraven en bewaard in een ossuarium.