Turmhof Schacht

De Turmhofschacht is van 1842 tot 1857 tot zinken gebracht als hoofdschacht voor de Hemelvaartschatkamer. In 1846 werd de Turmhofer Poch- und Setzherdreinigung voor de verwerking van ruw erts in gebruik genomen. Tegenwoordig zijn de gebouwen, een overblijfsel van de aandrijfas en de stuurkamer met het waterrad voor de voormalige natgestampte molen nog steeds bewaard gebleven.

19e eeuw (onderdeel van de mijnbouw); 1882 (bergsmederij); Tunnelmond inclusief transportlijn, schachtbouw met klein kopframe, aangebouwd, wat lagere snijbank, machinehuis? (Gebouw ten noorden van het schachtgebouw), smid, in de directe omgeving (aan de Knappenweg) ertswalserij, postzegelmolen inclusief stampwiel en wasstraat en andere hopen in de omgeving; Plant met deel
ommuurd hoopcomplex, naast Reicher Zeche, Alter Elisabeth en Abrahamschacht
meest opvallende en nog grotendeels bewaard gebleven mijnbouwfaciliteit in Freiberg, ook van groot belang voor landschapsarchitectuur, de hoofdschacht is duidelijk zichtbaar aan de oostelijke ingang van de stad, belangrijk in termen van mijngeschiedenis en lokale geschiedenis (zie ook Am Maßschacht, Dresdner Straße, Hinter der Stockmühle, Thomas-Mann-Straße, enz.)