Sint-Walburgakerk

De Sint-Walburgakerk is een icoon in het Oudenaardse stadsbeeld en ook ver daarbuiten. Op veel plaatsen in de Vlaamse Ardennen kan je de majestueuze toren ontwaren. Nadat een eerder exemplaar in 1116 door een vuur verwoest werd, begon men in 1150 aan de heropbouw. In 1414 waren er plannen om de kerk te herbouwen in Brabantse gotiek, maar die werden slechts deels uitgevoerd wegens te kort aan geld (enkel bendenkerk en de toren). In 1620 werd een barokke spits geplaatst, maar toen die afbrandde na een blikseminslag in 1804 deed men het maar zonder. Het lijkt niet alleen zo, maar je kan eigenlijk twee halve kerken zien die tegen elkaar werden aangebouwd. Het oudste deel bestaat grotendeels uit Doornikse steen, het jongere deel uit Balegemse steen.
Ook binnen denk je wel eens dat het gebouw uit twee delen bestaat door het contrast tussen het hoge en heldere schip met het lagere en donkere vroeggotische koor. Hoewel veel verloren ging tijdens de Beeldenstorm in de 16de eeuwis er nog behoorlijk wat rijkdom aan kunstwerken te bewonderen, vooral dan barok. Je ziet talrijke beeldhouwwerken (in hout en in steen), oude wandtapijten en schilderijen. In de zijkapellen, toegewijd aan heiligen, staan houten en marmeren altaren.
(reisroutes.be)

De 88 meter hoge toren van de Sint-Walburgakerk is tot ver in de omtrek te zien. Dit fraaie
stukje geschiedenis bestaat merkwaardig genoeg uit twee halve kerken. Van de vroeggotische
kerk uit de 12de eeuw bleef enkel het koorgedeelte in Doornikse kalksteen bewaard. De rest van de benedenkerk is een pareltje van 15de-eeuwse Brabantse gotiek.

Bron: oudenaarde.be