Wallersdorf Ortsteil von Grebenau

Kort voordat de Jossa de Grtchen verlaat, strekt de wijk Wallersdorf zich uit als een gesloten clusterdorp aan de samenvloeiing van de Bieben. Volgens de oude spelling "Waldolwißdorph" wijst de oprichting van de plaats op een Waldolf. Wallersdorf werd voor het eerst genoemd in een document in 1263, toen Konrad von Schlitz zijn eigendomsrechten op de verlaten nederzetting Christilshausen in het district afstond aan de cisterciënzerabdij van Haina. In de tijd van de Hospitaalridders behoorde de stad tot hun heerschappij en in 1526, met een eigen hof, werd het eigendom van de Hessische landgraven. Als grensplaats aan een zijarm van de weg door de "Kurze Hessen" had Wallersdorf een landgravendouanepost, waar de douane voor alle passerende wagons, ook de zoutheffing, de veebelasting voor paarden, runderen, schapen, varkens en ganzen gedreven, de joodse gebruiken en de wijnbelasting werden geheven. Door de verbreding van het Jossatal is de plaats de dunst beboste wijk van de Grundtchen. Desalniettemin pleitte de burgemeester van Wallersdorf, Hans Häger, die ook de boswachter van het Grebenau-bos was, in 1630 in een bosinspectiecommissie voor de teelt van de pijnboom, waardoor Grebenau en de Grundy tot ver over de grenzen bekend werden. Tot 1805 had de stad een eigen kerk, waarvan wordt aangenomen dat deze in de buurt van de huizen Dangel en Krug stond; maar het werd geannuleerd wegens verval.

De tekst is een fragment uit het boek "Grebenau en zijn wijken in oude opvattingen". Dit boek is verkrijgbaar bij het stadsbestuur van Grebenau.