chiesa della Natività di Maria V.

Volgens Tiraboschi wordt Gazzata genoemd in documenten uit 1063 en 1092. Het bezat een sterk kasteel, dat zou zijn verrezen in de plaats S. Pellegrino - de Bertolani meldt de plaats die bekend staat als l'Alzata. De Mutes, ook bekend als della Gazzata, waren Lords. In 1349 bezette en vernietigde Giberto Fogliani het kasteel en bleef de heersers van de plaats tot 1368 toen de familie Roberti da Tripoli ermee werd bekleed (2). Het eerste nieuws dat we hebben over de kerk van S. Maria della Gazzata is een vonnis uit het jaar 1218. In de tienden van 1318 is het cijfer afhankelijk van het klooster van S. Prospero van Reggio. Aan het einde van de 16e eeuw werd het verbonden met de collegiale kerk van S. Martino in Rio. In de tweede helft van de veertiende eeuw dreigde de kerk met de ondergang; slechte omstandigheden worden ook geregistreerd in de zestiende en achttiende eeuw. Het werd herbouwd in het midden van de achttiende eeuw en gezegend in 1764. De gevel ligt op het westen, verdeeld in drie delen met een slank middendeel, omlijst door twee pilasters met een frame dat de zijvleugels verbindt en gecompleteerd door een driehoekige frontispice aan de bovenkant . Het hoge portaal met architraven wordt bekroond door een centraal licht. Let op de achthoekige trommel met bovenste lantaarn; de kerk is in Dorische orde en heeft de vorm van een Grieks kruis. In 1888 werd de toren teruggebracht tot zijn huidige vorm (3). Langs de via Fossa Verdronken staat een opmerkelijk landelijk gebouw met naast elkaar geplaatste lichamen in lijn met een neergelaten dode deur en een hutdak met brandgangnok. De civiele, in het westen, heeft twee verdiepingen met symmetrisch verdeelde reguliere lichten. Vermeldenswaard zijn enkele gebouwen met een rechthoekige plattegrond op één niveau met een dak met twee hellingen en een zolderfrontkroon die wordt gebruikt voor serviceactiviteiten.