Grottenhertener Mühle

De geschiedenis van de molen
Op de Mühlenberg
Toen de Fransen in 1798 het Rijnland binnenvielen, werd het molenverbod uiteindelijk afgeschaft. Tot dan toe waren bijna alle molens eigendom van de vorsten en mochten alleen zij molens bouwen en exploiteren. De boeren kregen te horen in welke molens ze hun graan moesten laten malen. Met de val van het molenverbod ontwikkelde zich een echte “molenboom” en waren er ongeveer een tiental windmolens te zien vanaf de Mühlenberg van de Grottenhertener Mühle.
De Grottenhertenmolen is gebouwd door Anton Iven, die zich met zijn vrouw Gertrud Rath in Grottenherten vestigde. Hij kocht verschillende boerderijen naast elkaar, sloopte ze en bouwde zijn landgoed op. In 1831 bouwde hij de molen ongeveer een halve kilometer buiten de stad.
Er wordt gezegd dat vanaf het midden van de 19e eeuw de molen en de aangrenzende woongebouwen dienden als ‘woonplek’ voor acht personen.
De vakwerkschuur bij de Grottenhertener molen werd in 1881 gekocht door de toenmalige molenaar in de Eifel, daar afgebroken en naast de molen weer opgebouwd.
In de jaren dertig kreeg de molen een elektromotor, waardoor de molenaar onafhankelijk werd van weer en wind. Waarschijnlijk beschikte de molen intussen ook over een stoommachine, die in het aangrenzende machinehuis was ondergebracht. Het heeft waarschijnlijk een andere maalcyclus in de opslagruimte aangedreven.
De laatste meestermolenaar, Josef Bickendorf, bleef tot 1964 in de Grottenherten molen malen. Daarna werd het malen voor veevoederdoeleinden nog slechts incidenteel met een elektromotor uitgevoerd.windmuehle-grottenherten.de/geschichte.htm