Südliches Meridianzeichen (bei Groß Schneen)

Het classicistische universiteitsobservatorium in Göttingen werd gebouwd van 1803 tot 1816. In die tijd was een van de belangrijkste interesses van de astronomie de studie van hemelmechanica. Dit vereist reproduceerbare hoekmetingen van referentiesterren als referentiepunt op hun bovenste culminatiepunt. Dit gebeurde met wandkwadranten of een meridiaancirkel. De apparaten bevonden zich in de sterrenwacht in de meridiaanhallen met smalle, hoge ramen die het mogelijk maakten om hoeklagers op te nemen. Om de aardbewegingen precessie, omwenteling, rotatie en nutatie te meten en te begrijpen, zijn jaren van exacte metingen nodig. Om dit te doen, moet de gradenboog altijd in een precieze zuidwaartse richting worden afgesteld. Dit is waar dit symbool of Mire voor staat.
Voor aanpassingen in de noordelijke richting werd het noordelijke meridiaanteken gebruikt op ongeveer 5 km afstand van het observatorium - ook een hoogtepunt van Komooth!

Het zuidelijke meridiaanteken in het bos bij Groß Schneen is te zien in verband met het historische observatorium in Göttingen. Om zijn instrumenten af te stellen had Carl-Friedrich-Gauß twee doelen nodig om op te richten, de noordelijke en zuidelijke meridiaantekens, elk op 12 km afstand. Voor zover ik weet is het noordelijke meridiaanteken niet bewaard gebleven, maar het zuidelijke meridiaanteken is hier goed bereikbaar en goed bewegwijzerd. Op de weg van de parkeerplaats bij het sportveld Groß Schneen naar het meridiaanteken is ook een Gauss-educatief pad aangelegd waarop borden informatie geven over de kennis en instrumenten van de grote wiskundige.

Leuk paadje naar het meridiaanteken... en fascinerend het idee dat hier een laan was om de apparaten vanaf een afstand van 12 km uit te lijnen.