Kirche St Petrus & Paulus in Heinzerath

Over de geschiedenis van de kerk van St. Petrus en Paulus in Heinzerath De kapel in de schaduw van twee oude lindebomen, omgeven door een kleine begraafplaats, is een van de oudste kerken in de regio. De plaats Heinzerath wordt voor het eerst genoemd in 1315 en behoorde toen toe aan Kurtrier. Een document uit 1374 getuigt van de kapel, maar de structurele componenten gaan terug tot de 13e eeuw. Oorspronkelijk was het een tak van de parochie Bischofsdrohn, later behoren tot de parochie Merscheid sinds 1803, de kerk van St. Petrus & Paulus heeft een deel van de Monzelfeld parochie vereniging sinds 2011. De werkelijke kerkinterieur (schip) en tenslotte de sacristie, vestibule en westelijke galerij werden gebouwd in de 17e eeuw. In de 18e eeuw werd de westelijke galerij opnieuw aanzienlijk herbouwd, dit is duidelijk te zien aan de veranderende dakhoogten. Het externe structurele beeld met het verhoogde koor, de machtige toren en de aangebouwde sacristie vertoont een opvallende gelijkenis met de kapel in Heinzerath in de parochie Bausendorf. Tegenwoordig bestaat de plaats alleen uit deze kapel en een verwoeste molen. Nadat de pest het dorp trof, trokken de bewoners die de ziekte bespaard waren naar de Hunsrück. Ze namen hun beschermheilige van de kerk, Sint-Bartholomeus, mee. Destijds bestond de kapel in Heinzerath alleen uit een toren en een koor, en de nieuwkomers herbouwden het uiteindelijk naar het model van hun kerk. Naast de bestaande patronen Peter en Paul, plaatsten ze Sint-Bartholomeus. De kapel zou ook als kloosterkerk zijn gebruikt, die wordt ondersteund door de koorbanken, die rond 1900 werden gebouwd en nog steeds bewaard zijn, en de kleine barokke figuren van de heiligen Franciscus en Antonius, die het zijaltaar sierden met een Madonna.

Tot 1967 had de kapel twee altaren. Tijdens renovatiewerken werden de preekstoel met afbeeldingen van de vier evangelisten, het zijaltaar en de communiebank verwijderd. Pas tijdens een verdere renovatie tussen 1983 en 1984 werden de barokke figuren van de heilige Petrus en Paulus op het altaar geplaatst met de heilige Bartholomeus in het midden. In het laatste segment booggevel zijn de staande figuren van Sint Rochus en Sint Sebastiaan. De typische lichte kleuring werd in alle barokke figuren hersteld. Ook muurfresco's die voorheen bedekt waren met verflagen werden in die tijd blootgelegd. De twee klokken zijn een van de bijzondere schatten van de kapel. De oudste dateert uit het begin van de 14e eeuw en heeft een onderdiameter van 82 centimeter. De inscriptie in grote gotische letters luidt: O-REX-GLORIEXRE-VEN-CUM-PACE-AVE-MARIA-RACIAPLINA (!) IN.R.L Onderaan de jas staat NOMINAFEST-VAS-SCHPETRI. Vanwege zijn leeftijd is het tijdens de twee wereldoorlogen niet naar een van de klokkensmelterijen gebracht en heeft het de oorlogen dus ongedeerd overleefd. De tweede bel is uit 1726 en heeft een onderdiameter van 87 centimeter. De romanization, de Antiqua, heet S.PETRUS (!} S.PULUSS.BARTOLOMESPATRONERIN-DER-KIRCHEN ZU-HEINZERATH. ANNO 1726 FW HEINTME-PIE-FECIT. Het opschrift JP / GR / EST / M. klok werd afgeleverd om te worden omgesmolten in 1943, maar keerde in 1948 ongedeerd terug van de Hamburgse klokkenbegraafplaats.

De parochiekerk in Heinzerath was gewijd aan de twee heiligen Petrus en Paulus (Petrus en Paulus) - ook wel bekend als de "prinsen van de apostelen". Hun gebruikelijke herdenkingsdag in de heiligenkalender is 29 juni.
* Simon, bijgenaamd Petrus (rots), was visser op het meer van Genesareth toen hij - samen met zijn broer - door Jezus Christus werd geroepen om "visser van mensen" te zijn. Volgens de katholieke opvatting is hij de hoogste apostel, en de twee millennia lange lijn van pausen - momenteel Franciscus - is in zijn opvolger. Op beelden en schilderijen wordt Petrus bijna altijd afgebeeld met twee sleutels in zijn hand, dit attribuut verwijst naar het bijbelvers in Mattheüs: “Ik zal u de sleutels van het koninkrijk der hemelen geven; wat u op aarde bindt, zal in de hemel gebonden zijn, en wat u op aarde zult losmaken, zal in de hemel worden losgemaakt” (hoofdstuk 16, vers 19).
* Paulus was aanvankelijk een tegenstander van de christelijke beweging en werd, net als de andere apostelen, niet tijdens zijn leven door Jezus Christus tot het apostolisch ambt geroepen, maar pas later bekeerd met de beroemde "Damascus-ervaring". Zijn attribuut is het zwaard waarmee hij werd geëxecuteerd.Volgens het toenmalige Romeinse recht was dit een "voorrecht" (snelle dood en niet, zoals andere vormen van executie, geassocieerd met een lange pijnlijke doodsangst) dat de burgers van Rome werden gerechtigd tot.