Sint-Karelsmolen

De Sint-Karelsmolen werd gebouwd omstreeks 1850 ter vervanging van de Leiemolen, één van de houten poldermolens die tussen 1814 en 1820 waren opgericht. Samen met de poldermolens die in het kader van de tweede droogmaking van De Moeren in de tweede helft van de 18de eeuw werden gebouwd, zorgden deze molens voor de bemaling van dit waterrijke gebied. Behalve als poldermolen deed de Sint-Gustaafsmolen ook dienst als korenmolen.
Tot en met de Eerste Wereldoorlog was de Sint-Gustaafsmolen in bedrijf. Daarna stond hij er jarenlang verwaarloosd bij. Tijdens een storm in 1923 verloor de molen zijn houten binnenroede, een pestelroede. In 1927 liep de molen opnieuw stormschade op. Niet alleen de metalen buitenroede maar ook de houten molenkap, die op houten rollen draaide, werd weggeblazen. Nog hetzelfde jaar werd de molen ontmanteld en werd op de romp een puntvormige kap geplaatst. De molenas werd in 1935 gerecupereerd bij de bouw van de allerlaatste stenen stellingmolen, de inmiddels verdwenen Lindemolen in Alveringem.
In 1985 werd de Sint-Gustaafsmolen eigendom van Willem Vermandere, die de molenromp liet restaureren.Bron: wikimapia.org/40559820/nl/Sint-Gustaafsmolen