Sarojasattel

Sarojasattel-grenspas (FL/A)
Alpengebied en grenspas (FL/A) aan de noordelijke uitlopers van het Three Sisters-massief. Tussen de Plankner Alp Gafadura en de Alp Sarjoa aan de oostkant van de bergkam (gemeente Frastanz, Vorarlberg, 1477 m boven de zeespiegel) ligt op 1628-1650 m boven de zeespiegel. de Sarojasattel die zich uitstrekt over planken, essen en frastanz.
Voor het eerst genoemd in 1319 (Soloyen) als grenspunt van een landvredesgebied afgekondigd door hertog Leopold van Oostenrijk. Volgens de Montfort-Feldkircher Urbar (1363) betaalden de Walser rente van «Sologe» (Saroja), wat wordt geïnterpreteerd als een indicatie dat het gebied tot het midden van de 15e eeuw bewoond was. In 1416 kwam de Alp Saroja, die toen toebehoorde aan Uli Vogt, door een ruil in het bezit van de gemeente Frastanz. De Plankners verzekerden zich van overpad via Saroja naar hun Alp Garselli. De Brandisisches Urbar (rond 1510) telt de Alp Saroja - hoewel behorend tot de gemeente Frastanz - tot de Alpen van het graafschap Vaduz; tot 1858 moest Saroja de vogelwei betalen aan de Liechtensteinse vorst.
Ondanks de steilheid en ontoegankelijkheid van het terrein, had de Sarojasattel (kruising Schaan-Planken-Amerlügen-Frastanz) een zeker militair belang, in de Middeleeuwen als verbinding tussen het graafschap Vaduz en het graafschap Sonnenberg, mogelijk ook commercieel. Tijdens de Zwabische oorlog van 1499 zou Uli Mariss von Schaan 2.000 Zuidelijken over deze pas hebben geleid om het Oostenrijkse leger te flankeren, waardoor ze de Slag om Frastanz (20 april 1499) konden winnen. Tijdens de coalitieoorlogen vluchtten keizerlijke troepen in 1799 op Saroja voor de Fransen en bouwden een 300 m lang verdedigingssysteem (loopgraven) in het noordelijke deel van het zadel (Frastanzeregg). Saroja is altijd belangrijk geweest voor smokkel en vluchten.
Tekst / Qurllr: Auteur: Oliver Stahl | Stand: 31-12-2011
bestand:///C:/Users/Paul%20Kaiser/Downloads/Saroja.pdf

De drie zussen "Sage" (bergketen in de Rätikon)
De legende van de drie zussen is waarschijnlijk de bekendste Liechtensteinse legende.
Drie zusters gingen op de ochtend van Onze-Lieve-Vrouwedag (15 augustus) naar Gafadura boven Planken om bessen te plukken. Onderweg hoorden ze de kerkklokken de feestdag aankondigen en de christenen naar de kerk roepen. Een van de zusters vroeg of het niet beter zou zijn als ze ook naar de kerk gingen, maar de andere twee verzekerden hen dat de manden vol bessen moesten zijn voordat ze teruggingen naar het dorp.
Toen de manden laat in de middag vol waren, waren de drie meisjes op weg naar huis toen een mooie vrouw hen ontmoette en om wat bessen vroeg. Maar de drie zussen zeiden alleen dat als je bessen wilt, je ze zelf moet halen. Toen straalde de mooie vrouw helder en zei tegen de meisjes: «Je hebt mijn feestdag verontreinigd en je hebt mijn verzoek niet gehoord. Je hart is van steen, en als steen zul je hier voor altijd staan." Ze stolden tot grote rotsen, en voortaan werden deze rotsen de Three Sisters genoemd.
Tekst / Bron: Liechtenstein Marketing
tourismus.li/erlebnisse/kunst-und-kultur/liechtensteiner-customs/top-5-legends-world-of-liechtenstein/the-three-sisters