Le Menhir de Lécluse ou Pierre du Diable

De menhir is op 18 april 1914 geklasseerd als historisch monument. De menhir werd in 1918 door de Duitsers omvergeworpen en bij de val brak hij in twee delen. Deze keer werd waargenomen dat de menhir alleen in de grond is verzonken tot een diepte van ongeveer 1 m, terwijl overeenkomstig oudere auteurs, tijdens uitgravingen door de markies de la Ryanderie in 1784 droeg de menhir zonk naar de bodem 4 m tot 5 meter diep. Waarschuwing! We hebben het over de hoogste menhir in de regio, hoewel hij door de eeuwen heen met ongeveer 2 m is gekrompen en verwoest: hij staat nu op 3,20 meter. De oorsprong van zijn naam zou komen van een zichtbare kras op de steen die zou zijn gemaakt door de klauwen van de duivel; volgens een andere gewoonte van sommigen die geloofden dat een duivel op een van de gezichten was gegraveerd, zou het deze naam hebben gegeven. Veel legendes worden uitgewisseld rond deze steen die midden in de velden is geplant. Het dorp Lécluse vertelt ons het meest bekende verhaal. “Een brand verwoestte een boerenschuur. Wanhopig sloot hij een pact met Satan: het gebouw zou voor zonsopgang worden herbouwd in ruil voor zijn ziel. Met berouw bekende de boer alles aan zijn vrouw, die op het idee kwam om de haan voor het aanbreken van de dag te chanteren. In paniek vluchtte Satan. Maar de volgende dag, woedend toen hij het bedrog ontdekte, gooide de demon een van de stenen uit de schuur in het nabijgelegen veld ... waar het nu nog steeds staat. De menhir is al van ver te zien en is door zijn gestalte het embleem van de omgeving. Er wordt aangenomen dat de locatie van de implantatie niet toevallig is en bijna 4.000 jaar geleden zou zijn gekozen.