Pfarrkirche Johannes der Täufer

De huidige parochiekerk Waischenfeld dateert waarschijnlijk van rond 1455 en werd 100 jaar later herbouwd. Tijdens de markgravenoorlog in 1553 werd de kerk afgebrand, waarbij het misselijkmakende koor de verwoesting overleefde. Het schip werd vervolgens geleidelijk toegevoegd.
In 1896 werden delen van het interieur aangepast aan de neogotische stijl. Bij een renovatie in 1935 werden in de gewelfde plafonds van beide koren oude frescoschilderijen uit de 2e helft van de 16e eeuw blootgelegd.
In het neogotische altaar van het hoofdkoor, links van de tabernakel, zijn de heilige Wendelin en de ouders van Onze-Lieve-Vrouw afgebeeld. Op de rechterhelft van het altaar zien we het keizerlijke paar Kunigunde en Heinrich II (stichter van het bisdom Bamberg in 1007) en St. Margaretha.
Op de zuil tussen de koren staat een Maagd Maria in een halo uit de 16e eeuw, die vroeger in de stadskapel stond.
Vermeldenswaard is ook de oude begraafplaats, die vroeger rond de kerk was aangelegd, deze werd in 1837/38 gesloten. Sindsdien worden de dode botten bewaard in het ossuarium onder de Anna-kapel.

Johannes de Doper (ook wel Johannes Baptist), aan wie de Waischenfeldkerk is gewijd, staat - net als Sint-Jozef - op de drempel van het Oude naar het Nieuwe Testament. Zijn ouders zijn Zacharias en Elisabeth, na de verkondiging van de Menswording door haar, bezoekt de Moeder Gods haar verwante Elisabeth, die op hoge leeftijd een zoon zal baren, namelijk Johannes de Doper. Hij is zes maanden ouder dan Jezus en wordt beschouwd als zijn voorloper/pionier. Hij leeft in de woestijn, predikt de bekering van zonden aan de Joodse bevolking en doopt ze in de Jordaan, daar komt ook Jezus om gedoopt te worden, en hij wordt vervuld met de Heilige Geest, die uit de hemel op hem neerdaalt.
De feestdag van Johannes de Doper (Baptist) in de heiligenkalender is op 24 juni, precies zes maanden voor 'Kerstavond'.

Parochiekerk van de stad Waischenfeld met oorsprong in de 15e eeuw