Die stummen Frösche von Schwante

Schwante bij Oranienburg is de adellijke zetel van de familie von Redern. Het gebied eromheen is extreem rijk aan kikkers, omdat er veel zijn in de bijna uitgestrekte bossen van de moerassen.

Er was eens een heer von Redern ernstig ziek, en aangezien de kikkers een griezelig geluid maakten met hun krijsen, vooral 's nachts, kon de patiënt 's nachts niet slapen, en zijn toestand werd steeds erger. Op een dag kwam er een arme man het huis binnen en smeekte. De edelvrouw gaf hem een offer met haar eigen hand en huilde. Toen vroeg de arme man waarom ze huilde, en ze vertelde hem dat haar man zo ziek was en dat hij niet beter kon worden omdat de huilende kikkers hem geen minuut van slaap lieten genieten. Toen zei de bedelaar: Als de genadige heer geholpen kan worden door de kikkers stil te houden, dan moet hij geholpen worden. Als hij zo'n wonder kon doen, werd hem een hele zak graan beloofd, zo zwaar als hij het zelf kon dragen. Nu ging de bedelaar het kasteel uit, omzeilde het in een wijde omtrek, voor zover alleen de stem van een kikker kon weerklinken en gehoord worden, en gebruikte zijn geheime kunst. En zie, het luide gebrul van de kikkers hield op en niemand opende zijn mond meer, en de edelman sliep en herstelde; en de arme man pakte zijn zak vol rogge en zei bij het afscheid: Het gaat honderd jaar goed, niet langer - laat anderen dan zien wat ze kunnen doen.

De kikkers zijn nog steeds stil bij Schwante, dat is erg vervelend voor hen, de honderd jaar zijn nog niet voorbij, maar spoedig. Van tijd tot tijd begint de een of de ander te proberen of er nog een stem is, maar realiseert zich al snel dat het nog geen tijd is en blijft stil. Maar als de honderd jaar voorbij zijn, mijn hemel, wat een pret en wat een feest zal er zijn tussen de kikkers! Schwante, verheug je dan!

Bron: sternchenland.com/maerchen/bechstein-ludwig/deutsches-sagenbuch/355-die-stummen-froesche