Sint-Laurentiuskerk

Het huidige uitzicht van dit landelijke dorpskerkje is dus het resultaat van meerdere bouwcampagnes zoals ook blijkt uit het gebruik van gevarieerd bouwmateriaal. Het oudste gedeelte, de traptoren aan de noordzijde zou een overblijfsel zijn van het romaanse kerkje en opklimmen tot de twaalfde eeuw; het koor dateert uit de vijftiende eeuw, het schip uit de zeventiende eeuw (1602-1610), het zuidportaal uit de achttiende eeuw en de sacristie, ofschoon aangepast bij aanvang van de twintigste eeuw, van 1771; in 1902 werd het schip naar ontwerp van architect J. Rau met één neogotische travee verlengd in westelijke richting; deze uitbreiding is duidelijk afleesbaar uit het baksteencoloriet en de aanwezige bouwnaad. Het bouwjaar van het schip 16(0)7, in de zuidgevel uitgewerkt in gesinterde baksteen, is gedeeltelijk onleesbaar geworden door de aanbouw van het rechthoekige portaal in de achttiende eeuw; rechts ernaast zijn een calvariekruis en een hart van gesinterde steen nog wel zichtbaar.