Roche du diable

De legende van de Duivelssteen:
Satan zal pas rusten als hij het door Remaclus begonnen werk heeft vernietigd... Remaclus werd door een engel op de hoogte gebracht van het beruchte voornemen van de duivel om een enorme steen naar de abdij te gooien. Gekleed als een eenvoudige monnik en verborgen onder zijn capuchon ging hij vervolgens naar het kwaad met een zak vol oude schoenen.

Toen hij aankwam, hoorde hij de duivel een zware steen dragen en hem vragen of de abdij nog ver weg was. “En hoe!” antwoordde hij, “dit zijn alle schoenen die ik heb versleten sinds ik Stavelot verliet!”
Ontmoedigd liet de duivel de steen vallen en vluchtte. De steen ligt er nog steeds!
Bron: tourismestavelot.be/de/einige-legenden

De rots maakt deel uit van de Ardennen, een streek met een rijke geologische geschiedenis. Miljoenen jaren geleden, tijdens de Devoon-periode (ongeveer 419,2 tot 358,9 miljoen jaar geleden), was de regio bedekt met ondiepe zeeën. Deze ondiepe zeeën verzamelden sedimenten zoals slib, modder en zand, die in de loop van de tijd tot rotslagen werden samengedrukt.
Later, tijdens geologische opstijgingen en erosieprocessen, werden de lagen omhoog gebracht en werden delen van het omringende gesteente door erosie verwijderd. Hierdoor ontstond de karakteristieke vorm van de Roche du Diable en andere rotsformaties in de regio.