Großvenediger

De Großvenediger is een zwaar verglaasde hoofdpiek in de Hohe Tauern en met 3657 meter een van de hoogste bergen van Oostenrijk. De oude majesteit, zoals de Großvenediger vaak wordt genoemd, kan op verschillende routes vanuit Salzburg of Oost-Tirol worden beklommen. Technisch gezien zijn de tochten minder moeilijk, maar alle routes gaan over zwaar verglaasd terrein, wat niet mag worden onderschat vanwege het gevaar van kloven.

Met een hoogte van 3657 m is de Großvenediger de hoogste berg in de Venediger-groep, zowel in de Hohe Tauern als in Salzburg. Het ligt direct aan de Alpenhoofdkam op de grens tussen Oost-Tirol en Salzburg. Het uiterlijk wordt gekenmerkt door de sterke ijsvorming aan alle kanten, inclusief Schlatenkees en Obersulzbachkees, waarbij de afzonderlijke gletsjers worden gescheiden door in totaal vier zeer onderscheidende bergkammen. Tijdens de eerste beklimming bedacht Ignaz von Kürsinger de term wereldoude majesteit. In de loop van de terugtrekking van de gletsjer van de afgelopen decennia is de top zelf al volledig gestript en heeft hij zo'n aanzienlijke hoogte verloren dat hij in de jaren tachtig op 3.674 m werd gemeten.
De naam Großvenediger werd voor het eerst genoemd in 1797 in een verslag van een grensinspectie. Tot dan toe werd de berg een supporterhoofd genoemd. De oorsprong van de naam is niet duidelijk, er wordt gezegd dat hij is afgeleid van passerende handelaren, de Venetiërs. Het uitzicht tot aan Venetië is ook een vaak genoemde maar weerlegde theorie.

Prachtig landschap met enorme gletsjergebieden, een relatief gemakkelijke klim, geweldige uitzichten en een prominente topnaam zijn de sleutelwoorden van de Großvenediger.

De naam Großvenediger werd voor het eerst genoemd in 1797 in een verslag van een grensinspectie. De oorsprong van de naam is niet duidelijk, dus het moet worden afgeleid van passerende handelaren, het Venetië. Het uitzicht tot aan Venetië is ook een vaak genoemde maar weerlegde theorie.

De Großvenediger kan worden beklommen via drie verschillende normale routes (noordelijke beklimming, oostelijke beklimming en zuidelijke beklimming).
Verdere tochten: westflank en noordrug