Col du Grand Saint-Bernard

Grote St. Bernhard (pas) "Tot de Middeleeuwen"
Tot de Middeleeuwen
Ondanks zijn grote hoogte wordt de pas al sinds de vroege ijzertijd bewandeld, zoals blijkt uit vondsten langs de toegangsweg in het noorden. Ten tijde van het Romeinse Rijk was het een van de belangrijkste alpiene oversteekplaatsen van Italië naar Gallië en de Rijnprovincies. De naam van de berg komt voor het eerst voor in het verslag van Gaius Julius Caesar over de oorlog in Gallië. Later schreven andere Romeinse en Griekse auteurs zoals Titus Livius en Strabo over de pasweg. Totdat het werd uitgebreid als een weg onder keizer Claudius, was er slechts één muilezelpad over de bergen. Een voordeel van de route was dat er bij de ingangen geen moeilijk begaanbare kloven waren, zoals bijvoorbeeld de Gotthardpas.
Op de top van de pas stond in de Romeinse tijd een tempel, waarin de inheemse (Keltische) god Poeninus werd vereerd, die door de Romeinen werd gelijkgesteld met Iuppiter Optimus Maximus in de zin van de Interpretatio Romana. In de Middeleeuwen heette de pas nog Mont-Joux (van het Latijnse mons Iovis).
De bergoversteek diende seculiere en spirituele hoogwaardigheidsbekleders, handelaren en kruisvaarders, krijgsbendes en vluchtelingen als een route van het noorden naar Noord-Italië en vice versa. Het was een centraal deel van een netwerk van pelgrimsroutes van het Frankische rijk en zijn opvolgerstaten naar Rome, dat daar werd gebundeld en vervolgens weer vertakt. Deze routes stonden bekend als Via francigena, Duits: Weg uit het Frankische rijk. Een goede bron voor de route is het reisverslag uit 994 van aartsbisschop Sigeric the Serious van Canterbury.
In het midden van de 11e eeuw werd een hostel gebouwd op de top van de pas. Volgens de overlevering stichtten Bernhard von Aosta en Irmingard († 1057), de echtgenote van de laatste Bourgondische koning Rudolf III, deze instelling op de grens tussen het bisdom Sion en het bisdom Aosta. Hieruit ontstond het Bernhardshospiz, waaraan de pas zijn huidige naam ontleent. Het is gedocumenteerd als een huis van Augustijnse kanunniken sinds 1125. Op de berg fokten leden van het hospice het hondenras St. Bernard, dat zich bewezen heeft als reddingshonden bij het zoeken naar lawineslachtoffers. Ze werd wereldwijd bekend door Barry, die naar verluidt het leven van meer dan 40 mensen heeft gered.
Sinds de 11e eeuw stond de Alpenpas onder controle van de graven van Savoye. Als verbinding tussen de Savoyaardse regio's in de regio van het Meer van Genève en ten zuiden van de Alpen, was de route over de Grote Sint-Bernard met de herberg sinds de 15e eeuw belangrijk voor de graven, hertogen van Savoye. Toen de Wallis de Chablais en het Martigny-gebied veroverden tijdens de Bourgondische oorlogen, verloor de Savoye de controle over de noordelijke voet van de pasweg. De toegang vanuit het noorden was via de Rhône-brug bij Saint-Maurice, die over de rivier leidde op een gemakkelijk te controleren smal punt in de Rhône-vallei, die na de Bourgondische oorlogen werd versterkt met het kasteel van Saint-Maurice.
Moderne tijden
Op 14 mei 1800 stak Napoleon Bonaparte hier de Alpen over op weg naar Italië. Hij vertrouwde ook de kanunniken van de Bernhardpas het hospice op de Simplonpas toe.
In de jaren 1850 planden Zwitserland en het Koninkrijk Sardinië een wintervaste variant voor de verbinding tussen de Val d'Entremont en de Valle d'Aosta. De Menouve-tunnel een paar kilometer ten oosten van de top van de Grote Sint-Bernarduspas zou de route aanzienlijk hebben verkort. Kort nadat de bouwwerkzaamheden begonnen, werd het project weer verlaten.
In 1905 werd een berijdbare weg over de pas voltooid.
Van 1940 tot de jaren 1990 vormde de pas het zuidwestelijke grenspunt van de Zwitserse Reduit, de ingangen in Entremont werden beveiligd tegen potentiële aanvallers door terreinobstakels en barrières; Artillerie ondersteunde de geblokkeerde posities.
Vroeger was het pad over de hoge bergpas alleen in de zomer begaanbaar. Sinds 1964 leidt de wegverbinding tussen Wallis en het Aostadal door de 5,85 km lange, tolgestuurde Grosser St. Bernhard-tunnel en de historische pasweg vormt een omweg naar het hospice en door het prachtige berglandschap. De oliepijpleiding Oléoduc du Rhône, die in 2015 werd gesloten, loopt door de verkeerstunnel van de haven van Genua naar de Collombey-raffinaderij in Wallis.
Tekst / Bron: Wikipedia
de.wikipedia.org/wiki/Grosser_St._Bernhard

De Grote Sint Bernard heeft veel verkeer op het lagere gedeelte. De laatste 500 m loopt de hoofdweg echter door de tunnel en wordt de pasweg gevarieerder en is er weinig verkeer.

Het is hier geweldig. Vanwege het vrachtverkeer op het lagere deel van de weg is de tocht echter bijzonder aan te raden op zon- en feestdagen.