Castello di Parpaglia

zeer suggestief, het verschijnt uit het niets in een landschap tussen het landelijke en het bosrijke

In de buurt van een boerderij gelegen langs een onverharde weg die het park van de Palazzina di Caccia di Stupinigi doorkruist.

Gekopieerd van de FAI-site
Het kasteel van Parpaglia is een van de zeldzame middeleeuwse preëxistenties van het samengestelde en rijke grondgebied van het park van Stupinigi. Het is nauw verbonden met de Parpaglia-boerderij, die momenteel bewoond is en de thuisbasis is van boerderijen en boerenarbeiders uit de omliggende velden, en moet dringend worden beveiligd en hersteld en in zijn oude glorie worden hersteld. De precieze periode van de bouw van het fort is verloren gegaan in de tijd, hoewel het waarschijnlijk is dat de geboorte ervan overeenkomt met het midden van de XII (XIII) eeuw. De nobele Willelmus die al in 1199 aanwezig was en eigenaar van goederen in Candiolo, was de eerste heer van de plaats. Afkomstig uit de familie Parpaglia van de Heren van Revigliasco, een plaats op de heuvels van Turijn, behoorde het tot de dappere Orde van de Ridders van San Giovanni in Gerusalemme, dat wil zeggen de Hospitaalridders. Candiolo verscheen als priorij van de Commanderij van de Orde van de Jeruzalemieten in het jaar 1358, wat later, in 1530, de huidige Orde van Malta werd, hoewel er veel allodiale eigendommen waren. Het pand veranderde verschillende keren van eigenaar, totdat de markies Perrachini Bonaventura di Cigliano het in 1760 verkocht aan het Koninklijk Erfgoed. Na een korte pauze, veroorzaakt door Napoleone Buonaparte, ging het in particuliere handen en zag onder de eigenaren ook de heer. Giuseppe Francesco Agnelli, het kasteel en het landgoed keerden terug om deel uit te maken van de Magistrale Commanderij van Stupinigi van de Mauritiaanse Orde. Het is nu regionaal eigendom. Tot een paar decennia geleden werd het kasteel bewoond en op de muren van de toren waren fresco's van dames en soldaten bewaard gebleven.