Römischer Gutshof

Al in 1859 werd tijdens het werken aan een onverharde weg het Silvanus-altaar (zie hieronder) ontdekt, dat ondersteboven in de grond was gestoken op een diepte van 60 cm. Er waren al stenen fundamenten gevonden in dit gebied, wat suggereert dat er een oud landhuis was.[2] Desalniettemin deed de faciliteit tot 1928 steeds weer dienst als steengroeve. In 1940 verschenen er lijnen in het droge gras ten oosten van het hoofdgebouw. Ze wezen op muren van andere gebouwen. In 1987 maakten luchtfoto's van het Rijksmonumentenbureau van Baden-Württemberg het mogelijk om twee grote bijgebouwen precies te lokaliseren.[3]In 1988 werden de eerste wetenschappelijke proefopgravingen uitgevoerd. Ze toonden aan dat de muren van het hoofdgebouw in de puinheuvels soms wel vijf meter hoog zijn, maar dat er van de bijgebouwen slechts enkele lagen steen overblijven. In 2001/2002 werden onder leiding van de districtsarcheoloog en het Rijksmonumentenbureau van Baden-Württemberg met de hulp van geïnteresseerde leken de muren van een boerderij volledig archeologisch onderzocht.