Indemini

indemini
Indemini, in het lokale Lombardische dialect van de Alpen
Het dorp werd voor het eerst genoemd in 1213 als Indempno en in 1260 als Indemine. Indemini werd veroverd door de Zuidelijken omdat de locatie strategisch belangrijk was als de eerste plaats voorbij de St. Anna-pas. Terwijl de andere dorpen van de Veddasca-vallei gericht waren op Luino en Maccagno, oriënteerde Indemini zich op de Confederatie. De pas werd in de middeleeuwen toegankelijk gemaakt voor soldaten, maar was pas in de 20e eeuw mobiel.
Op 25 november 2007 werd de fusie van de negen gemeenten aan de zuidelijke oever van het Lago Maggiore goedgekeurd door acht gemeenten: Caviano, Contone, Gerra, Indemini, Magadino, Piazzogna, Sant'Abbondio en Vira fuseren tot de gemeente Gambarogno. Alleen San Nazzaro sprak zich uit tegen de samenvoeging van parochies. Tegen de beslissing van de Grote Raad van Ticino om de fusie zoals gepland uit te voeren, werd beroep aangetekend bij het Federale Hooggerechtshof. Nadat het beroep was afgewezen, trad de fusie op 25 april 2010 in werking.
Tekst/Bron: Wikipedia
de.wikipedia.org/wiki/Indemini

indemini
“Dit dorp, dat driekwart van het jaar bijna onbewoond blijft en in de zomermaanden een soort levend museum voor toeristen wordt, is door de eeuwen heen intact gebleven, ondanks restauraties en vernieuwingen. Je voelt dat de bewoners bekwame metselaars en bouwers waren (en als zodanig seizoensmigranten in Italië en later ook in de Zwitserse kantons) en ook boeren. Dat maakt Indemini zo aantrekkelijk.” Deze beschrijving uit de jaren zeventig van Virgilio Gilardoni, een van de grootste historici van de Ticino-kunst, is nog steeds actueel. Indemini is en blijft een uitzonderlijk voorbeeld van populaire architectuur.
Tekst / bron: Rezzonico Editore SA, Locarno
ticinotopten.ch/de/doerfer/indemini

indemini
“De intelligentie en de handtekening van de metselaars van Indemini – vervolgt Gilardoni – zijn duidelijk zichtbaar in de afgeronde randen van de huizen, de bestrating van de straten, in de kunst van de dakbedekking, in de schoonheid van de muren die sierlijk in afgeronde hoeken buigen and in constituting the alley space and perspectives of remarkable beauty.”
Als je het centrum van het dorp bezoekt, wordt de bezoeker verrast door de smalheid van de straten die elkaar kruisen en een labyrint vormen waarin je gemakkelijk kunt verdwalen, zelfs als het een klein dorp is. De plaats is zo compact dat Gilardoni het een "versterkte dorp" noemde. De stad is zonnig en ligt op het zuiden, terwijl de kruin van de toppen en de Neggia-pas het beschermen tegen de windstoten.
Indemini is geïsoleerd, ver en afgelegen. Men vraagt zich af wat de eerste bewoners ertoe bracht zich op zo'n ongezellige plek te vestigen, in het zuiden belemmerd door de kliffen die de grens met Italië vormen en in het noorden afgesneden door een bergketen. Voordat de weg in 1920 werd aangelegd, was Gambarogno alleen bereikbaar via de bergen. De verbinding met de Veddasca-vallei in Lombardije werd gemaakt in 1966. Het is misschien dankzij de afgelegen ligging, zowel in het noorden als in het zuiden, dat dit prachtige dorp in Ticino de bouwwaanzin van de jaren zestig is bespaard. Als je het vandaag bezoekt, denk je dat de tijd heeft stilgestaan.
Tekst / bron: Rezzonico Editore SA, Locarno
ticinotopten.ch/de/doerfer/indemini