Historisches Wehr

"De grote stuw van de Linnicher Roer werd in 1875/76 gebouwd volgens de plannen van de ingenieuze waterbouwkundig ingenieur professor Otto Ludwig Intze (1843 - 1904). Hij diende om het Roerwater vlak voor de aftakking van de Linnicher Mühlenteich af te dammen, zodat hij genoeg water om het zelfs op droge zomerdagen van de molens in Linnich en Brachelen te drijven. Tegenwoordig is de stuw een opvallend monument van de lokale en regionale economische en technologische geschiedenis.
De stuw had - verderop in de Roer - eerdere constructies gemaakt van houten palen, bundels en rotswallen, die herhaaldelijk werden beschadigd of weggespoeld tijdens overstromingen en ijsverstuivingen. Met de voltooiing van de nieuwe stuw werden de molenvijver en de aangrenzende bedrijven door sluizen beschermd tegen overstromingsschade.
De grote stuw van de Roer met een lichte bocht tegen de stroom in is een van de vroegste werken van professor Hintze. Hij ontwierp vele dammen en andere spectaculaire kunstwerken in heel Europa, zoals de opwekking van elektriciteit in de art nouveau-energiecentrale in Heimbach met water uit de Urfttalsperre, die hij ook plande boven de Rursee, die veel later ontstond.
Na te zijn beschadigd in de Tweede Wereldoorlog, werd de stuw herbouwd tot zijn huidige vorm."

- Originele tekst informatiebord Linnich aan de Linnicher Rurwehr -

In 1874 wendden de eigenaren van de molens aan de Rur zich tot Otto Intze, hoogleraar bouw- en waterbouwkunde aan de Koninklijke Rijnlands-Westfaalse Polytechnische School (tegenwoordig RWTH) in Aken. De reden hiervoor was dat de stuw, gemaakt van stenen, hout en gaas, op het keerpunt van de twee Rur-meanders tussen Rurdorf en Linnich de kracht van het water niet meer kon weerstaan. Otto Intze, die van 1895 tot 1898 ook rector van de Universiteit van Aken was, ontwierp de nieuwe stuw van Rurdorf als een vaste dam loodrecht op de stromingsrichting. Hierdoor kreeg de molenvijver aan de linkerkant van de Roer weer een gelijkmatige hoeveelheid water en werd het molenwerk veiliggesteld. Verwoest in de Tweede Wereldoorlog, werd de stuw gerepareerd van 1947 tot 1948. Maar in plaats van de twee stuwkoppen werd aan beide zijden van de rivier een rechte betonnen muur gebouwd en werd er ook een vistrap gebouwd aan de linkerkant van de rivier.

Tegenwoordig is de imposante stuw van de Roer een bepalend onderdeel van het cultuurlandschap "Ruraue" als bestemming en herkenningspunt.

Bron: indeland.de/discoveren/details/rurwehr

Niet alleen met de rubberboot, velen gleden op hun kont naar beneden. Mijn zus had het geluk dat er aan de andere kant willekeurige politiestudenten waren die haar redden, anders was het waarschijnlijk slecht afgelopen.
PROBEER HET NIET.