Waschbären

De wasbeer werd in de jaren twintig en dertig vanuit Noord-Amerika naar ons gebracht als bontleverancier en leefde in de daaropvolgende jaren voornamelijk op pelsdierfokkerijen. De wasbeer werd in 1934 doelbewust voor het eerst vrijgelaten in Hessen met als doel hem hier te vestigen. Terwijl de wasbeer in de jaren na zijn vestiging nog steeds beschermd werd, was Hessen de eerste deelstaat die de kleine beer in de jachtwetgeving opnam. Tegenwoordig valt het in bijna alle deelstaten onder de jachtwetgeving. Hoe om te gaan met de wasbeer als ‘nieuwe burger’ in Duitsland wordt controversieel besproken.
Bron:
nabu.de/tiere-und-pflanzen/saeugetiere/sonstige-saeugetiere/18751.html

Met een lichaamslengte tussen 41 en 71 centimeter en een gewicht tussen 3,6 en 9,0 kilogram is de wasbeer het grootste lid van de kleine berenfamilie. Het zwarte gezichtsmasker is typerend voor de wasbeer. De dieren hebben goede herinneringen. Bij experimenten konden de dieren zich na drie jaar nog de oplossing van een eerder gestelde taak herinneren. Wasberen zijn alleseters en hun dieet is voor ongeveer 40 procent plantaardig, 33 procent weekdieren en 27 procent gewerveld. In gevangenschap gehouden wasberen dompelen hun voedsel vaak onder water, wat is geïnterpreteerd als "wassen", maar het is zeer waarschijnlijk een nutteloze handeling om het foerageren naar voedsel op rivier- of meeroevers te imiteren, waar de wasbeer onder stenen en andere schuilplaatsen voor krabben tast of andere Zoekt voedsel.van: Wikipedia