Burg Tangermünde

Tangermünde is een van die Noord-Duitse steden die tot op de dag van vandaag hun middeleeuwse stadsbeeld hebben behouden. Hier vindt de bezoeker geschiedenis om aan te raken. Op een plateau boven het onmiskenbare uiterwaardenlandschap aan de samenvloeiing van de Tanger in de Elbe liggen het middeleeuwse kasteel en de stad die ongeveer 1000 jaar geleden onder haar bescherming ontstond.

Het kasteel van Tangermünde, ontstaan uit een kasteel uit de 10e eeuw en er nog steeds sterk aan doet denken, ligt op een verhoging, gescheiden van de eigenlijke stad door een greppel. In de 10e en 11e eeuw was het een keizerlijk kasteel en verzekerde het de Elbe-grens van het Heilige Roomse Rijk. Vanaf 1373 was het zelfs de tweede belangrijkste residentie van keizer Karel IV, na Praag, die het complex als een kasteel liet uitbouwen.
Het kasteel is vanuit de stad te bereiken via een middeleeuwse poort. De toren waarmee de poort werd beveiligd, werd rond 1480 gebouwd. Het staat bekend als de gevangenistoren omdat het in de 19e eeuw als gevangenis werd gebruikt. De sluisspeling bevindt zich direct voor de poort. Hoewel deze straat buiten de oude stadsmuren ligt, staat hier het oudste nog bestaande woongebouw van Tangermünde. Het overleefde de grote brand in de late middeleeuwen en is nu de thuisbasis van het kasteelmuseum.

De donjon werd gebouwd tijdens de uitgebreide renovatie van het kasteelcomplex in de 14e eeuw. De rode bakstenen toren verheft zich op een basisoppervlak van 9,80 mx 6,70 m over zes verdiepingen tot een hoogte van ca. 50 m. In de 16e tot 18e eeuw werd het gebruikt als graanschuur voor de hoofdstad van de kathedraal van Berlijn, en zo ontstond de naam "Kapitelturm", die nog steeds in gebruik is. Het is sinds mei 2003 in gebruik als uitkijktoren.