Santuario del Vilar

Het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Vilar is een heiligdom in de gemeente Blanes (Selva), gelegen in de Sierra de Marina, dat fungeert als een belangrijk aantrekkingspunt voor de hele regio. De gelijknamige vreugden zijn een lied ter ere van de Maagd uit de zeventiende eeuw. Het gebouw is een werk dat is opgenomen in de inventaris van het architectonisch erfgoed van Catalonië.

Het heiligdom is een monumentaal complex bestaande uit de hermitage, de rijwoning en de buitenhoven. De hermitage heeft een puntdak met een tongewelf, een zijkapel, een apsis, een grote pastorie met een hoofd van twee verdiepingen en een belfort aan de voet van het schip. Bij de entree is er een brede toegang veranda. De apsis is trapeziumvormig en bedekt met een randgewelf en zes ribben. De eerste verdieping van het hoofd wordt gevormd door de achthoekige omhulling van de sacristie en de tweede door het koor waar het beeld van de Maagd sporadisch rust tijdens de aangegeven data.

Het eerste nieuws stamt uit 1323, wanneer de bisschop van Girona Pere de Rocabertí melding maakt van de verplichting van de rector van Blanes om tijdens de plaatselijke festiviteiten de missen op te leiden in de Vilar. Ondanks dit, is er een traditie, is opgenomen in het werk van Gaspar Roig i Jalpí (1624-1691), het "Boek van de wapens van de armen van Catalonië", op grond waarvan het beeld werd gevonden op 5 augustus 1012 door een herderin in een bron in de buurt van de Vilar. Van 1609-12, toen het gebouw volledig werd gerenoveerd en in 1665 werd voltooid met de zijkapel, werd elke Paasdinsdag een bijeenkomst gehouden.

In 1912 werd een ceremonie gehouden ter herdenking van het negende eeuwfeest van de legende van de ontmoeting van de Maagd. Tijdens de revolutionaire gebeurtenissen van 1936-39 werd de hermitage in brand gestoken en verdwenen het barokke altaar, de offergaven en ander meubilair, hoewel het beeld met veel moeite werd bewaard, verborgen in het bos. Dit beeld, ongeveer 50 centimeter lang en gemaakt van polychroom hout met de Maagd en haar zoon op schoot, dateert uit de tweede helft van de dertiende eeuw. Net als het heiligdom werd het beeld in de jaren veertig gerestaureerd. Tussen 1940-50 werd de restauratie van de tempel uitgevoerd door de architect Isidre Puig i Boada en de beeldhouwers en pottenbakkers Josep Roig, Antoni Cumella en Jaume Busquets. In 1955 werd de canonieke en Romeinse kroning van het beeld van de Maagd gevierd door de aartsbisschop van Tarragona en de bisschop van Girona. Dit was zo'n belangrijke gebeurtenis dat de 25e (1980) en 50e (2005) worden herdacht.