Die Klosterkirche von Philippsthal

De kloosterkerk is geïntegreerd in het drievleugelige gebouw van het kasteel. Het leunt tegen de drie verdiepingen hoge zuidelijke vleugel, waarin tegenwoordig het gemeentehuis van het marktstadje Philippsthal is gevestigd. De vleugel kwam uit het prieel, het huis van de provoost, dat architectonisch werd aangepast en naar het oosten werd uitgebreid. Al in 1590 werd de zuidelijke zijbeuk van de kerk gescheiden en gebruikt als opslagruimte voor de boerderij, die vanaf ongeveer 1560, toen de laatste nonnen het klooster hadden verlaten, het beheer van het kloosterterrein begon. Dit gescheiden gangpad werd vervolgens tijdens de bouw van het paleis omgebouwd tot representatieve kamers. Hier waren onder andere twee kamers voor de prinselijke familie, die van hieruit de dienst in de kerk konden volgen.
De kloosterkerk had oorspronkelijk een westwerk met twee flankerende torens. Het is echter niet zeker of de twee torens ooit op volledige hoogte waren. Beide torens, met een vierkante basis, werden ingekort tot de hoogte van de kasteelgebouwen en dienen als trappenhuis of verbinding tussen de zuidvleugel en de vertrekken aan de zuidkant van de kerk. Sindsdien heeft de kerk een centrale toren in het westen. In 1733 werd de oorspronkelijke hoofdingang in het westen dichtgemetseld, aangezien in dat jaar de familiecrypte onder de kerktoren werd gebouwd. Katharine Christine von Sachsen-Eisenach (1699-1743), echtgenote van landgraaf Karl I von Hessen-Philippsthal (1682-1770), werd hier in 1743 begraven als de eerste landgraaf van de Philippsthal-lijn.
Tegenwoordig is de kerk een protestants huis van aanbidding.Bron: Wikipedia