Tempelgarten Neuruppin

Amalthea of Tempeltuin
Gebouwd in 1732 in opdracht van kroonprins Friedrich (koning Friedrich II), in 1853 opnieuw ontworpen in Moorse stijl door de Gentz-koopliedenfamilie; Tempel van Apollo Knobelsdorff's eerste werk

De tempeltuin is de basis en het toneel van de vrijetijdsactiviteiten van een jonge kroonprins die op 20-jarige leeftijd door zijn vader werd aangesteld als regimentscommandant in Neuruppin in 1732. Het is dezelfde man die 23 jaar later door zijn tijdgenoten voor het eerst "Frederick de Grote" werd genoemd en later in het geheim "de oude Fritz" werd genoemd.

De tempeltuin kreeg in 1853 zijn huidige vorm door de koopmansfamilie Neuruppin Gentz. Ze verwierf het gebied met als doel de tuin te herstellen om het verblijf van Friedrich te herdenken en "openbare toegang voor iedereen" te verlenen. Voor de gebouwen, waarvan sommige door Alexander Gentz zelf zijn ontworpen, won de familie de toen beroemde oriëntalistische architect Carl von Diebitsch. Tijdens de grote culturele ontmoeting tussen het Oosten en het Europese Westen in de 19e eeuw, ontwierp de protagonist van de Arabische architectuur de villa, het tuinmanshuis met een gestileerde minaret, de toegangspoorten en de omringende muren, inclusief een voorgesteld bastion, in een oosterse vorm. Voor de decoratie van de tuin verwierf Alexander Gentz barokke zandstenen sculpturen, voornamelijk uit Dresden, en plantte de tuin met botanische specialiteiten.
Na de economische neergang van de familie werd de tuin in 1880 verkocht aan de wijk Ruppin. In 1910 nam het Zieten Museum, opgericht in 1865 in het Friedrich-Wilhelm-Gymnasium, zijn intrek in de Gentz'sche Villa. Daarna werd de tuin meer, soms minder verzorgd. In 1965 opende in Gentz'sche Villa voor het eerst een café. In 1969 werd de haluitbreiding toegevoegd.

Op 1 augustus 1995 verwierf de stad Neuruppin de tuin van het district Ostprignitz-Ruppin voor een symbolisch bedrag. Sindsdien is het dankzij de inspanningen van de stad en burgers - namelijk Vereniging Tempeltuin - mogelijk om het imago van het complex duurzaam en continu te verhogen en te verbeteren. De erfenis van de familie Gentz, om de tuin te behouden, die ze uitgroeiden tot een juweeltje van oosterse architectuur, om het verblijf van Friedrich te herdenken en om iedereen toegang te verlenen, wordt nog steeds als verplicht beschouwd door de stad en haar burgers. (Bron: tempelgarten.de/geschichte/)

Er is hier ook een restaurant