Tunnel du Parpaillon

Aan het einde van de 19e eeuw waren de wegen in onze Alpenvalleien in zeer slechte staat, waardoor reizen lang en gevaarlijk was. Tegen die tijd bestond er voor de Col du Parpaillon alleen nog een muilezelpad dat in de winter maandenlang onbegaanbaar was en waar het onmogelijk was om zware artillerie te verplaatsen.

Om te reageren op dreigingen vanuit de oostelijke Alpen en de militaire mobiliteit en transport te verbeteren, begon de aanleg van deze weg tot 2.648 meter. Om de laatste steile hindernis te overwinnen werd een tunnel van 466 meter aangelegd, wat enorm was voor die tijd.

Het werk begon in 1891, maar door de zeer grote hoogte werd het slechts een paar maanden per jaar uitgevoerd, en vaak onder lastige omstandigheden met sneeuw en ijs. Er is een ansichtkaart van het Noordplatform op 2.648 meter, bedekt met maar liefst 15 centimeter verse sneeuw die al bovenop de 5 meter hoge sneeuwmuur was gevallen.

Op weg naar de top werden we er al voor gewaarschuwd. Maar toen we afgelopen 3 juli, midden in de zomer, door de tunnel gingen, lag er nog ijs in de tunnel. Voor jullie pelgrims in september zal dat ijs er niet meer zijn, maar afhankelijk van het weer kan de afdaling vanaf 2.648 meter aan de schaduwrijke noordkant ijskoud zijn.

Neem je verlichting mee, want de tunnel is ruim 500 meter lang en pikkedonker. De ondergrond van de tunnel is onverhard en vol met plassen, kuilen en ijsplaten...

De mythe van grind! Verandering van omgeving gegarandeerd (ook shakes gegarandeerd...)