Wachwitzgrund

De Wachwitzgrund is een van de romantische rechterzijdalen van de Elbe en wordt gevormd door de Gönnsdorfer Bach, die nabij het centrum van het dorp Wachwitz uitmondt in de Elbe.
In het onderste deel van de grond zijn er nog tal van kleine vakwerkhuizen die herinneren aan het verleden van de plaats. Hier woonden voornamelijk arme landarbeiders, wijnbouwers en dagloners van het landhuis. Een stortbui veroorzaakte ernstige schade op 12 mei 1844, waardoor de kleine kreek opzwol en een stortvloed van water werd. Talrijke gebouwen werden vernield of zwaar beschadigd.
Tot de oudere gebouwen behoren de vakwerkhuizen op Wachwitzgrund nrs. 2, 4, 6, 12, 14, 16 en 18. Tegen het einde van de 19e eeuw werden in veel huizen winkeltjes en handelszaken gevestigd, aangezien de bewoners , nadat ze waren gestopt met het verbouwen van wijn, wendden zich tot anderen om van baan te veranderen.
Het gele huis (foto 1 en 2) heet Talhäuschen. De schilder en graficus Hans Jüchser woonde en werkte er van 1921 tot het einde van zijn leven in 1977. Hij is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de Dresdense schilderkunst van de 20e eeuw (gedenkplaat op het huis).
Op foto 3 is het vakwerkhuis aan de Wachwitzgrund 13 uit 1623 te zien. Op de bovenverdieping en in de gevel zijn de voor deze panden typische Andreaskruizen te zien. Voor het huis is een kleine overdekte oven bewaard gebleven.
In 1969 werd het kleinste huis van de stad, door de bewoners ook wel “Villa Bücke Dich” genoemd, gesloopt omdat het te vervallen was geworden. (dresdner-stadtteile.de)

Het lagere, geasfalteerde deel van de Wachwitzgrund is omzoomd met veel bezienswaardige vakwerkhuizen.
Altijd vergezeld van de Wachwitzbach, kunt u zich verder wagen in meer rustieke sferen.
Links bereikt u Rochwitz via de Eichendorffsteig, rechts leidt een pad direct naar de voet van de televisietoren en even later steekt het dichter-muzikant-schilderpad de Grund over naar Pappritz, rechtdoor bereikt u Gönnsdorf via stenige paden in de bosrijke Grund.

Het wandelpad leidt nu 200 meter naar de Wachwitzgrund en vervolgens naar rechts naar het voormalige Wachbergschänke-restaurant (ST-2), gebouwd in 1883. In de jaren 1920 tot 1940 runden twee Afrikanen een veldspoorlijn, de zogenaamde mule-drawn trein, tussen Altwachwitz en de Wachbergschänke. Kameroen Railway. Na de Tweede Wereldoorlog werd het restaurant gebruikt als rusthuis en later als verblijfplaats voor studenten aan de muziekuniversiteit van Dresden. Naast de deur in het bergpaviljoen is de "ridderhal" en daarboven een uitkijkplatform.