Elf uur steen

De zandsteenrots, die oorspronkelijk aan de westkant als opstapplaats in het bergpad "Steingasse" was opgenomen, wordt door de Gelnhäuser sinds de oudheid "Elf-Uhr-Stein" genoemd. De rand van de plaat wijst in noord-zuid richting, zodat de zonnewijzer goed afleesbaar was toen de wijngaarden nog vrij waren van boomvegetatie. De stenen plaat van elf uur in de schaduw van de rots en de droge stenen muur werd rond 11 uur voor het eerst bereikt door de zon. De oude muurrand van de droge stenen muur plaatste toen zijn schaduw op de plaatrand van de elf uursteen.Een andere verklaring van de naam zegt dat op dit punt rond 11 uur de gang “Steingasse” de vrouwen die de lunch van de wijngaarden brachten in zicht kwamen.Meer informatie hierover vinden we op de Bergerhelling bij Frankfurt. Er zijn ook stenen van elf uur in de wijngaarden daar, die de zon gebruiken om de wijnboeren die daar werkten te vertellen hoe laat het is.Verder naar het westen van deze steen bevond zich nog een zandsteen, die inmiddels is verdwenen, met een inscriptie uit 1889, die herinnerde aan het moeizame werk van de wijnboeren in Gelnhausen:"Van Gods goedheid" en kracht
Ik heb het van een stenen bergkam
een wijngaard tot stand gebracht."

Zodat iedereen in de wijngaarden wist wat de klok had 'geslagen': als de eerste zonnestraal op deze zandsteen (die toen vrijstaand was) viel, zou het elf uur hebben geslagen.

Ook de steen van 11 uur doet denken aan de voormalige wijngaarden boven Gelnhausen. Het had praktisch de functie van een zonnewijzer die waarschuwde voor het begin van de middag.